Keske daha cok mektuba yer verilseydi dedigim bir kitap oldu bitirince. Tezer Özlü'yu ilk kez gecen yil okumustum ve uzun suredir onunla ilgili bir sey okumuyordum. O yuzden bu kitaptaki mektuplari okudugumda onun o ozgurluk tutkusunu, hicbir yere ait hissetmeyen varligini, baskaldirilarini, elestirileriini ve kendiyle ilgili acimasiz yorumlari cok ozledigimi fark ettim. En kisa zamanda Leyla Erbille olan mektuplasmalarini da okumak istiyorum
