Anlamı Olmaz - Muhammed Işık
Yine eve geç geldi yemeğini yedikten sonra televizyonun karşısına geçti. Buna daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Görücü usulü evlenmiş olmamız, bana âşık olmaması, böyle yapmasını gerektirmez ki. Ben onu sevmeye başlamışken onun evliliği hayatın bir parçası olarak görmesini içime sindiremiyorum. Az biraz sevgi ve hoşgörü istiyorum. Hoş sohbetler edip mutlu olmak istemek benim hakkım değil mi?
Çok mu şey ümit ediyorum? Çok şey mi istiyorum sanki?
Her kadın gibi ilgi, alaka görmek görmeye hakkım yok mu?
Ne suç işledim ki ben? Kocamın beni sevmeye başlaması için ne yapmam gerekli?
Onu bu boş yaşantısından nasıl kurtarabilirim bilemiyorum.
Monotona binmiş bir hayat! Hiçbir güzel söz yok!
“ Yemek hazır mı?”
“ Çayı demledin mi? Meyve var mı evde?”
“ Ben yatıyorum.”
Kelime haznesi bu kadar mı dardı bunun? Başka bir şey bilmiyor mu yoksa? Hemen hemen her gün televizyona gözünü dikip sırasıyla istediklerine o kadar alıştım ki saatime bakıp onun ne zaman ne isteyeceğini bile biliyorum artık.
“ Çay isteme saati geldi! İşte şimdi yatmaya gidecek.”
Şaşmaz mı bir insan bir gün olsun? Mesela “ O elindeki örgüye ne zaman başladın?” diye sormaz mı?
“ Bugün günün nasıl geçti?” diye laf olsun diye bile olsa hatırımı sorsa ne kaybeder ki?
Değişmesinin vakti gelmedi mi? Ona bu hali ile daha ne kadar sabredebilirim?
Umutlarımı birer birer kaybediyorum.
İnsan aynı yatağa girdiği eşini hiç mi sevmez veya seviyorsa bunu hiç mi belli etmez?
Görücü usulü ile evlenmiş olsak bile ben onu sevmiştim. En azından kocam olacağı için ona bağlandım. O da sever en azından hoş görür sanmıştım. İnsan evlendikten sonra aynı ruh halini devam ettiremez. Bir nebze de olsa eşine sevgi duyar, duymalı.
Bir parça ümidi çok görme bana. Akşam elinde gül ile kapıyı açmanı beklemiyorum. “ Hayatım nasılsın” de sarıl yanağımdan öp. “ Bu elbise seni daha güzel göstermiş” diye iltifat et. Senin için yaptırdığım saçların farkına var. Kokumu değiştirdiğimi fark et. Beni birazcık sevdiğini hissettir, yanında bir kadın olduğunun farkına var.
Sana olan sevgimin aşka dönüştüğünü gör en azından. Sana kendini gösterebilmek için didinen eşini nasıl görmezden gelebilirsin ki? Bu nasıl bir duygusuzluk hayır odunluk!
Ümitsiz bir aşkın anlamı olmaz. Eş olarak bana değer ver artık. Ümidini yitiren şu kalbime neşe ver, huzur kat. “ Aşkıma, sevdama karşılık ver” diyemem sana. Severek açıver kalbini bana bu bana yeter. Şu kalbinde bana dair ufacık bir yer olsa yeter.
Sevmeyen bir kalbin anlamı olmaz hayatım. Evli olmak sorumluluk ister. Karşındaki kadını bir nesne olarak göremezsin. Onun da kalbi, onuru, gururu vardır. Bir eşya değilim ki ben! İşten eve geldiğin zaman beni daha ne kadar görmezden geleceksin?
Gel en gerçek bir aşkla uzat kolunu. “ Eşim ”diyerek kollarına al beni. Eşya olarak değil eş olarak gör artık beni! Sarıldığın zaman bana o ruhu hisseteyim. Ruhsuz bir birliktelik olmasın bizim hayatımız. Tanrı bile sever âşık kulunu, sen hiç aşkı tatmadın mı? Sevgiden yoksun mu büyüdün?
Boş yere bekletme sakın yolunu akşam eve geleceğini heyecanla bekleyeyim. Gel evliliğimize renk katalım artık. “ Çocuk isterim ” diye tuttur. “ Bende “ Olmaz” diye naz yapayım. Seni hevesle beklemek, yolunu neşeyle gözlemek “ Nerede kaldı? ” diye merak etmek istiyorum. Boş gözlerle, neşeden uzak “ Gelecek koltuğuna oturur oturmaz yemeğini isteyecek ” bilgiçliğinden uzaklaşmak istiyorum. Yolcusuz yolların anlamı olmaz yolunu sabırsızlıkla bekleyenler olmadıktan sonra. Sen sokaktan geçmişsin, kaldırıma ayak basmışsın kimin umurunda ki? Yollar senin gibi ruhtan bi haber kişileri taşımaktan rahatsız! Onlar bile neşe dolu insanlar görmek istiyorlar.
Hadi bir kez olsun ümit ver seveyim daha yıllarca seni. Sana olan duygularım nefrete dönüşmeden “ Koca ” olduğunun farkına var. Ümitsiz yılların anlamı olmaz. Ümitten yoksun kalmış insanlar için yıllar anlamsızdır. Bunu iyice hissetmeye başladım. Ömrümün çoğunu ümit ederek bekledim. Daha ne kadar umutlanabilirim ki? Sana bu halinle daha ne kadar katlanabilirim? Sen bir çiçeksin ben kuru bir dal hep böyle hayal ederdim seni çiçeksiz dalların anlamı olmaz sevdiğim. Beni sevginden mahrum bırakma. Beni sevmeye başla. Takatim tükendi. Sabrım kalmadı.
“ Beni gün gelir sever” beklentimi boşa çıkartma. İkimizden biri ölürse “ bu evlilik sevgisiz, saygısız, boş yere yaşanmış bir birliktelikti ” dedirtme. Sev artık beni ne olur…
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.