Karantina günlerinin en zor okunan kitabı olarak kayıtlara geçiriyorum, bu kitabı. Toplam102 sayfa, ama tekrar tekrar dönüp okumaları da sayarsak daha fazla sayfa olabilir. Bir tür monolog bu kitap. Yazarın sevgilisine anlattığı, kendi içsel konuşmalarından oluşuyor. Zaman zaman anlamsızlığa doğru bile gidiyor. Ne demek istiyor yazar diye düşünürken. O açıklayıcı cevap geliyor. " Ben de kendimi anlamıyorum",diyen. "Rüyayla uyku arasındaki o kopuk düşüncelere dönüşüyor yazdıkları". Sözler bana ait değil, bu da yazarın yorumu. Bununla birlikte, altı çizilecek çok güzel cümleler vardı. Kitabı okurken aslında düz yazı değil de şiir şeklinde de yazılabilirdi, diye düşündüm. Uzun soluklu bir şiir olurdu ve bence güzel de olurdu. Her şeye rağmen farklı bir okuma yaptığım için benim hoşuma gitti. Ama tavsiye etmekten çekinirim.

Yaşam SuyuClarice Lispector · Monokl · 2017197 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.