Bir romanın ilk cümlesi okuru hikayeye bağlamak için çok önemlidir. Okuru peşinden sürükleyecek olan hikayenin temeli bana kalırsa daha romanın başında bu ilk cümlede atılır. Yazarımız Anıl Can bunun farkında olacak ki romanına "Annemi öldüreceğim gün, sabah yedide uyandım." diye başlar. Ve okuyucu gerçekleşecek olan olayın nedenlerini sorgulamak için romanın içindedir. Z kuşağı diye isimlendirilen doksanlar kuşağının bir parçası olan Mahir'in bir gününü anlatan öykümüz aynı zamanda kitaptaki yan karakterlerin öykülerinin de dahil olmasıyla bir şölene dönüşür, bir kötürüm hayatlar şölenine... Yazar adeta Z kuşağının yüzüne, bakın siz orada bir yerde büyürken böyle hayatlar da yaşandı diyerek bir fiske vurur. -Çünkü bazı çocukların sokak ortasında gözlerinin dolması için ağzına bir Sulugöz atmaya ihtiyacı yoktur.- 90'lar da çocuk olmak romantizmini ekşimtrak bir tatla önümüze süren yazar gözlem gücünü de kullanarak bizi çoktan terk ettiğimiz ya da buna meylettiğimiz uzak taşramıza bir anlığına geri götürür ve bunu yaparken öyle ustaca davranır ki evet dersiniz yarısı yanmış yüzüyle Mahir Küçük bir köşe başında durup tüm kainatı izlemiş ve anlamış. Belki onunla karşılaşmış ve görmezden gelmişiz.... Toparlamamız gerekirse; Mahir Küçük insanların arasında yürüyüp giden freak (ucube) bir karakter olmasına rağmen Anıl'a anlattığı özyaşam öyküsü ya da kafasında kurduğu öyküler ile esas ucubeliğin akıp giden yaşamın içindeki acıları, sevinçleri, ızdırapları görmeyen insanlar olduğunu vurguluyor. Türk Edebiyatı müthiş bir anti-kahraman olan Mahir Küçük ve iyi bir romancı olan Anıl Can Uğuz'u kazandığı için çok şanslıyız.

Kalbimde Çivilerle Uyumuş GibiyimAnıl Can Uğuz · Dex Kitap · 201850 okunma

·

119 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Adem Bişarov