Niçin mutlu değiliz? Sahi niçin mutlu değiliz? Keyfi mi? Yoksa gerçekten mi mutlu değiliz ve eğer mutlu değilsek sebebi ne olabilir ki? İçsel mi? Varoluşsal mı? Şımarıklık mı ya da zorunluluk mu!? -Peki soruyorum o zaman? Mutlu olmak zorunda mıyız?" -Cevap veriyorum; değilmişiz. Yanlış anlamayın: Sadece hayatta kalmak ve ödevlerin ifası değil de mutluluk olabiliyorsa insanın meselesi, bu büyük bir kazanımdır. Peki ama ya mutluluğun kendisi ödev haline geldiyse? Mutluluk normatif bir anlam kazanmış bulunuyor, yeni bir norm nakşediyor insanın alnına: Mutlu olmak zorundasın, yoksa hayatın yaşamaya değmez. Mutsuz insan, kendini suçlamaya başlıyor, mutlu hayatın icaplarıyla başa çıkamadığına göre kendinde bir eksik buluyor. "Bu da nesi?" dersiniz öyle. Şimdi ne bileyim klişe bir cümle yazacağım. "Sen bunu yeni mi anladın? diyeceksin. Evet yeni anladım,sanki sen biliyorsun da ne oluyor, bakıyorum da bilmene rağmen yine eski depreşik, kompleksik ruh halleri... Önemli olan eyleme dökmekmiş. Bu arada yazacağım klişe cümleyi de bulamadım, daha demin kaç tane beğendim. Böyle lazım olunca bulamazsın. Kahretsin acaba depresyona mı girsem? Neyse hadi bu olsun; "Mutlu insanın fazla şeye ihtiyacı yoktur..." Zaten yazarımız da her zaman mutlu olmaya ihtiyaç yoktur diyor. Hakkı Bulut ;Mutlu değilim diyor ya; youtu.be/Moq9sYTLHew Ve yine beyefendi de diyor ki "Mutlu olmak zorunda değilsin Hakkı." Kaldı ki kimse sana mutlu olacaksın demedi. Hayatı suçlamaya sakın kalkma! "Mutluluğun sınırları vardır ve hayattan haddinden fazlasını istemek anlamsızdır." Ama biz insanlar -dünyadaki her şeyin, her canlının bizim mutluluğumuza hizmet etmek zorunda olduğunu düşünen insan- gereksiz beklentiye giriyoruz, sonra bu beklentiler karşılanmayınca hayatı suçluyoruz, etrafımızdaki insanları suçluyoruz, yaşam koşullarımızı suçluyoruz. Boş bir suçlamaaa, en fazla kendini hırpalarsın! Sonuç haydi depresyona giriyorum. Gün içinde değişen ruh hali, olur-olmadık ruhsal çökmeler derken. Öyle saçma sapan bir anda "Ne okusam ki? diye düşünürkennn kişisel gelişim kategorisinde buldum kitabı. (İyi ki de bulmuşum) Şuna emin olun ki asla zaman kaybı değil. Tabi ki overlok makinası ayağınıza geldi, ya da aradığınız her şey bu kitapta demiyorum.Çoğu kişi, kişisel gelişim kitaplarından "şişirilmiş olumlama" diye bahseder. Bu kitap daha kapsamlı geldi bana ve görüldüğü üzere overlok makinesi de değil. Didik didik ederek okudum, bakış açımı etkiledi, kitabın sadece son iki bölümünü pek onaylamamış olsam da. Sonuçta "belki ben yanılıyorum" diye bir ihtimal hep vardır. Son olarak da bu şiirle noktayı koyayım ve şimdiden keyifli okumalar. Marlena Dietrich and Friedrich Hölländer Bir şey dileyebilecek olsam kendime :) Azıcık mutlu olmayı isterdim Çünkü, fazlaca mutlu olsaydım Üzüntünün hasretini çekerdim. youtu.be/kGxPqPdDXmU

Mutsuz OlmakWilhelm Schmid · İletişim Yayınevi · 20204,494 okunma

··

88 views

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Faljeska