Tarih, siyasal propaganda eşliğinde iktidarların ve/veya devletlerin kendini haklı gösterme ve aklama mücadelesinin en temel alanıdır. Sansasyonel gazetecilik (yellow journalism) 19. yüzyılın sonlarında uygulanmaya başlandığında görülen ilk özellikleri şunlardır: Büyük puntolarla sansasyonel başlıklar, önemsiz haberin küçük yer tutmasına karşılık bol fotoğraf ve gerçeklerle alakası olmayan sahte çizimlerin kullanımı, sahte röportajlar ve hikayeler, yanıltıcı, içerikle alakasız başlıklar, düzmece bilimsel ve yanlış bilgileri kullanmak, boş içerikli makaleler ve genellikle resimli çizgi roman, karikatür ile tam renkli pazar ekleri vermek, dramatik bir yakınlaşma içinde "sıradan adamı" ezen sisteme karşı olan "mazlum" un hikayesini anlatmak. Yirminci yüzyıl politik açıdan üç gelişme ile karakterize edilir. Demokrasinin yükselişi, tekelci iktidar ve iktidarı demokrasiye karşı korumak için tekelci iktidarın incelikli propagandası. -Alex Carey Chomsky'nin açıkladığı gibi "Propaganda eğitimli insanlarda eğitimsiz insanlara göre daha iyi çalışmaktadır çünkü işleri yönetim, medya ve üniversitelerdedir. Bu nedenledir ki genellikle bu ayrıcalıklı elitler iktidar sahiplerinin ilgi/çıkar ve algılarını paylaşırlar. Hayatını akademik çalışmalarla geçirmiş kişi halk ile doğrudan ilişki kurma işinde başarılı olamamakta, halkın içinden gelen politikacı ise yasa yapma ve yürütmede işleri örgütlemede başarılı olamamaktadır. Dolayısıyla Türkiye'de elit, çoğunlukla ismi kamuoyunca bilinmeyen medya prfesyoneli ya da teknokrat danışmanlar tarafından örtk olarak yönetilmektedir. Joseph Nye, yumuşak güç ile, istediğiniz şeyi zorlama veya ekonomik yatırımlar ile değil, cezbederek elde etme yeteneğini ve bu güç bir ülkenin kültürünün, siyasi değerlerinin ve dış politikalarının cazibesini kastetmektedir. Siyasal katılım bireyin içinde bulunduğu sosyal ve ekonomik koşulları belirleyen siyasi hayatı şekillendiren tüm davranış biçimlerini içermektedir. Bu kapsamda bireyler için siyasi katılım oy verme, kampanya faaliyetlerinde etkili olma, yöresel topluluklar vasıtasıyla siyasiler ve devlet memurlarıyla bireysel ilişkiler kurma şeklinde ifade edilebilen tüm davranışları kapsamaktadır. Seçmenlerin oy verme algısı genelde saygınlık ve güvenlik isteği, duygusal bağlılık, siyasi ve dini inançlar çerçevesinde bütünleşir. Seçmen davranışlarının temel belirleyicisi ailevi etkilerdir. Bireyin ilk sosyal ortamı olan ailenin siyasi davranışları sosyal ve genetik bir miras olarak bireye devredilmektedir. Bireyin kendisi için seçtiği rol model olan seçmen olarak davranışlarını belirleyen ana faktörlerden biridir. Aile etkisi yanında eğitim seviyesi ve düzeyi, yaş grubu, mahalle baskısı, popüler kültür baskınlığı, cinsiyet gibi biyolojik, sosyolojik ve kültürel etmenler ile etnik köken, göçmenlik politikaları, işsizlşik ve enflasyon gibi ekonomik faktörler, suç ve terörizm olayları, dini faktörler de seçmen davranışlarını etkilemektedir. Üst sosyo ekonomik grubun seçim sürecinde bireyselliğini ön plana alıyor olması rasyonel davranan seçmenlerin stratejik davrandığını da göstermektedir. Bireyselliği ön planda tutan akılcı seçmenler çoğunluğun davranışını da göz önüne alarak kişisel faydalarını optimize edens tratejiyi seçeceklerdir. Bu bireyler her zaman kendi siyasi duruşlarına yakın partiye oy vermemekte ancak seçimi kazanacağına inandığı partilere oy vermeyi tercih edebilmektedirler. İlk basamak heterojen grupların belirlenmesidir. İkinci basamakta tüm gruplar için ortak olan anatemalar belirlendi. Yani paydaşlar bir sorundan çıkarak belirlendi: Tüketicilik ve tüketenlerin borçları. Üçüncü basamakta bu sorunlarla beraber Türkiye'nin ekonomik durumu saptandı. Dördüncü basamakta bu iki paydaşla Türkiye ekonomik durumunu bağlantılandıran bir sonuç analizi yapılır. Beşinci basamakta partinin önceki kampanyalarında bulunanlar ile konuşularak neler yapıldığı belirlenir ve dünyadaki başarılı kampanya stratejileri karşılaştırılır. Altıncı basamakta partininl liderinin özelliklerinin SWOT analizleri yapılır. SWOT analizinde parti liderinin en güçlü olduğu yönünün üzerinden Türkiye analizi yapılır ve hedef merkez stratejisi ortaya konur. İşçi grubu, emekli grubu, işveren/esnaf grubu, öğrenci grubu, ev kadını grubu, çalışan grubu, memur grubu, işsizler grubu. Tamamımın ortak özelliği kazandığından çok harcayan tüketiciler haline geldikleri ve kültürel olarak tüketimciliğin desteklendiği ve tüketme kültürünün egemen olduğu ortaya çıktı.

Algı İllüzyon GerçeklikKolektif · İmge Kitabevi Yayınları · 20161 okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bilgehan Arifoğlu