Leya Hanım…
Uzak diyarları gezdirmeyi götüremeyen hasret bizi götürdü. Biliyorum kimseyi özlemeyen hasret bizi özleyi veriyor. Merak etme.! Kimselerde görmedi bunu leyla hanım. Ne sen, ne insanlar, nede senin kalbin.
Ne güzel olurdu senle günler, zulandaki hasretin ne de yakışır yanı başımda. Şunu da bil.! Bu dünyadan ben geçtim, sen geçtin ve sonra sana olan hasretim, hasretimiz geçti.
Kimseler duymasın leyla hanım. Kimseler bilmesin.! Kalbim hala bir dinamit kuyusu.
Haydi gel seveyim saçlarını. Öpeyim gözlerini. Zulamdaki mahsun resmine bakmaktan acizlendim. “Şifası yok ama, gülüşlerin, gözlerin hele ki saçların. Açımı dindiren en güzel ilaç…”
Biliyor muydun.? Bir daha hiçbir ananın senin gibisini Doğuramıyacağından. Senin gibi aşkla sevilen, özlemle yetinip, özlemiyle yaşanıp sabreden.
Kusura bakma leyla hanım. Bazen kırılgan bi baharın ortasında kopulu veriyorum Senden. Yalnızlığımı hoşgörü ver. Sen ki; bana hayatın mucizesi. Yüreğimin masum sevilesi….
Ah sen ki ah.! Ne de çok senler olmuş. Sığdıramıyorum seni anlatırken şu kısacık ömür gibi mısralara. İsterim ki, yani leyla hanım isterim ki; bizden sonra bizi bilenler olsun. Bizi anlayıp, birbirini sevip, cesaretini buldurup, korkmayıp, hasrete kaçınmayarak birbirilerini sevenlerolsun.
Şu notumu da unutma leyla hanım: Beni geç anladığını biliyorum. Kabahat bende ama perişanlıklara rağmen zulamdaki herşeyi sirkeledim. Senden sonra epeyce değiştim. Gerçi senle de yaşanmadı bişey.! Olsun. Gönlünce hoş olsun Aziz meleğim.
Hasretle seviyorum seni çocukluğum neşesi. Papatyaların mis kokturan saçların sebebi, annenin annem diyişim. Hasretle Leyla Hanım.! Hasretle göz bebeğim…”
İDRİS KAYAN
"Nemsin be?
Sevgili, dost, yar, arkadaş... Hepsi.
En çok da, en ilk de Leyla-sın bana.
Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın.
Uçan kuşum, akan suyumsun.
Seni anlatabilmek seni...
Ben cehennem çarklarından kurtuldum, üşüyorum kapama gözlerini."
#AHMED ARİF
Sayfa 26Kitabı okudu
·
24 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.