Herhalde küçükken astronot olup yeni
dünyalar keşfetme hayali kurmayanı-
mız yoktur. Bununla birlikte büyüdü-
ğümüzde birçoğumuz bu hayalinden
vazgeçmek zorunda kalır.
Uzaya çıkmış insanların listesine
baktığımızda birçoğunun ya bilimsel
ya da askeri kökene sahip olduğunu
görüyoruz. Gerçekten de astronotların
ve kozmonotların büyük kısmı test
pilotluğu deneyimine sahip subaylardan veya uzayda deney yürütebilecek
yetkinliğe sahip mühendislerden ve
bilim insanlarından oluşuyor. Çok yo-
ğun bir eğitim programından başarıyla
çıkmak, kusursuz bir sağlığa sahip
olmak da istenenler arasında.
Bununla birlikte, astronot okulları fırsat eşitliği sunan kurumlar.
NASA’nın sınavlarına katılmak için
minimum gereksinim mühendislik, biyoloji, fizik, matematik ya da bilgisayar
bilimleri alanında lisans derecesi alıp
üç yıl kendi alanında çalışmış olmak ya
da 1000 saat jet uçurma deneyimine
sahip olmak. Başka ülkelerde bu kriterler değişebiliyor. Örneğin kimyager
Helen Sharman 1989’da radyoda
verilen bir ilana gelişigüzel başvurmuş,
İngiliz-Rus ortaklığı bir programda 18
ay yoğun eğitim aldıktan sonra uzaya
çıkarak Mir Uzay İstasyonu’nda görev
yapmıştı. Hangi seçeneği seçerseniz
seçin, astronotluk eğitiminin ortak bir
zorunluluğu var: Tüm astronot adaylarının kozmonotlarla anlaşabilmek
için Rusça öğrenmesi şart tutuluyor.
Bunları sağlayamazsanız her zaman
için uzay turisti olma şansınız var.