Bazen bir film izlersiniz, bir şey okursunuz ve şahit olduğunuz olayın doğru veya yanlış olduğuna bir türlü karar veremezsiniz, bu soru aklınıza takılır ya, işte bu kitap da aynen öyle aklınıza takılı kalacak. Terazinizde eksileri ve artılarıyla, hem sağ hem de sol tarafa belli hipotezler koyarak bi olgunun daha ağır basması için çabalarsınız ama asla işe yaramaz, terazinizin kefelerinin sürekli biri diğerine ağır basar ya, şu an bu kitabı ve kurgusunu ancak ve en güzel bu şekilde özetleyebilirim. Kitabın baş karakteri olan Balram'ın kendi ağzından yazılmış bir hayat hikayesi aslında. İlk başta ne kadar ısınamasam ve ilk 30-40 sayfada sıkılmış olsam da bir süreden sonra kitap beni o kadar içine çekti, kurgu o kadar muazzamdı ve öylesine akıp gitti ki, ne zaman kitabı elime aldım da ne zaman bitti bilmiyorum. Aslında günümüzde övündüğümüz demokrasinin temellerini, insanların iç yüzlerini mükemmel bir şekilde anlatıyor kitap. Evet, bir hayat hikayesi diyebiliriz, ama asıl amaç Hindistan'da yer edinmiş kast sistemini ve toplumun düzensiz yapısını göstermek. Yazarı burada tebrik etmek lazım çünkü bunu o kadar güzel anlatmış ki, dikte etmekten ziyade, sanki siz de o çarkın bir dişlisiymişsiniz gibi yer yer öfkeleniyor, yer yer üzülüyorsunuz. Karakterler ve kurgu size klasik bir mutlu veya mutsuz son vermiyor ki bu da ayrı bir beğendiğim noktaydı. Çünkü hayat da böyle değil mi zaten? "Her şey mutlu veya mutsuz olmakla alakalı değil, bak, her şey yarım kalabilir." der gibiydi kitap ve o kadar haklı ki. Man Booker ödüllü okuduğum ikinci kitaptı ve ilki gibi bu kitaba da bayıldım ve 2008 yılında ödül olduğunu da varsayarsak, biraz geç kaldığım bir kitap olduğu için üzgünüm. Alın, okuyun, okutturun. Hatta kütüphanenizde mutlaka bulunsun. Okuduğunuza asla pişman olmazsınız.

Beyaz KaplanAravind Adiga · Pegasus Yayınları · 2009188 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Büşra Bilge