Stefan Zweig acaba Türk mü? Bu kitapta yer alan hikayeler sanki bizim dizilerimizi anlatıyor. İşin garip yanı hiçbiri mutlu ve güzel bir şekilde bitmedi. Dili güzel kullanıyor ancak uzun ve birbirine benzeyen çok cümlesi var. Konuya girerken biraz dolambaçlı yolları kullanıyor olması da aşikâr. Bunu okuyucuların sezmemesi bence daha doğru. En beğendiğim hikaye Mürebbiye'ydi. Haksızlığa uğrayan insanın psikolojisini gayet iyi anlatmış. Diğer hikâyelerinde de insan psikolojisi adına güzel bölümleri vardı. Denenebilir bir kitap. Keyifli okumalar dilerim
