Şafağın Efendisi'nin kolu bizi Karanlık'tan korusun ve adaletinn yüce kılıcı bizi savunsun. Ejder atını yine zamanın rüzgarlarında sürsün. Öncelikle kitabı okumayanlar için bol bol ön bilgi vardır. Eğer benim gibi bazen dayanamayıp sayfalar sonra neler olmuş diye merak ediyorsanız buyrun. Işığın Anısı adını tamamiyle hak etmekte. Bizlere ışığı hem de hiç ışık olmadığı bir diyarda bile hayal etme, umut etme gücü sunuyor. Burada öncelikte kim de derseniz. Kumarbaz yani Matrim Cauthon uzak ara benim için birinci sırada. Tüm kitapları bitirdikten sonra sonra herkesin favorisi farklıdır ama Kuzgunların Prensi her kitapta kahraman olmaktan kaçmaya çalışan kahraman rolünü mükemmel oynuyor. Boru kahramanlarından birine 'Ben de sizlerden biri değilim değil mi? Bir boru bana her seslendiğinde gitmek zorunda olmak istemiyorum.' kendinizi gülümserken buluyorsunuz ve Mat bunu her zaman yapıyor. Perrin Aybara'yı da seviyorum ama sadece seviyorum. Onuruna, sadakatine, aşkına diyecek tek bir sözüm yok ama işte o kadar. Rand al'Thor için ise tarifi imkansız bir mutluluk duyuyorum. Sürekli ölümünü bilen ve bekleyen bir adamın karanlığın gözüne bu kadar güzel bir şekilde tükürüp sonra ölmesi bana hep bir huzursuzluk vermişti.Sonra mı ne oldu. Ah Işık! Moridin'in bedeni içinde özgürlüğe doğru at sürdüğü o bölüm nasıl da olması gerektiği gibi. Gücü kullanamıyor ama artık çarkın kendisine dokunabiliyor. Piposunu yakmak için güce uzandı ama o yoktu, saidin yoktu. Sonra piposunun yanık olduğunu düşündü ve pipo yanıktı. Bu nasıl güzel bir son. Zaman Çarkı dönerken sonlar yoktur ve asla olmayacaktır. Ama bir sondu. Lan, Egvene, Siuan, Min Tuon,Loial, Logain ve daha niceleri. Anınız bizlerle birlikte. Son Söz: Dileğim odur ki birgün Brandon bundan sonrası ile ilgili birkaç tane daha ek kitap çıkarır. Sevgilerle...

Işığın AnısıRobert Jordan · İthaki Yayınevi · 2013388 okunma

·

123 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

toprak aziz ot