Serinin ikinci kitabı, Morrigan'ın Wunderous Cemiyeti'ndeki heyecan verici macerasını anlatıyor. Ezra Squall'ın peşini bırakmaması, Cemiyet'teki arkadaşlarının onunla konuşmaması ve gizemli ortadan kaybolmalar Morrigan'ın zorlu bir yıl geçireceğinin kanıtı. Kitabı çok sevdim. Hatta o kadar çok sevdim ki bir sonraki kitap için beklemek büyük bir zulüm gibi geliyor ki bilirsiniz, sevdiğim serilerin devam kitaplarını beklerken sürünmek büyük hobimdir fakat şu an Morrigan'ın bir sonraki macerası okumayı o kadar çok istiyorum ki bu duruma ben bile şaştım. İlk kitabı da severek okumuştum ama Wundersmith'i okurken aldığım keyif bambaşkaydı ve bunun en önemli sebebi Cemiyet'in ta kendisi. Hangi kitap, dizi ya da dünya olursa olsun; kurmaca okullara büyük bir zafım var ve Wunderous Cemiyeti'de istisna değil. Her ne kadar -çeşitli sebeplerden dolayı- Cemiyet'in içine çok fazla girememiş olsak da beni bu haliyle bile kendine çekmeyi başardı. Daha önce de yazarın hayal gücüne ve bu hayal gücünü kitaba yansıtış şekline bayıldığımdan bahsetmiştim zaten ama Wunderous Cemiyeti ile ortaya çıkardığı işi daha da beğendim. Oraya geri dönmek için şimdiden sabırsızlanıyorum. İlk kitabı okuduysanız biliyorsunuzdur yazar, Harry Potter dünyasından baya bir esinlenmiş. Bu durumu bu kitapta görmeye devam ediyoruz ama bu durum beni rahatsız etmiyor kitabın bu tanıdık hissi hoşuma gidiyor. Bu esinlenme işinin çok ince bir çizgisi olduğu kanaatindeyim ve yazarda bu çizgide denge ilerlemeyi bir kez daha başarmış. Wundersmith'i ilk kitaptan daha çok sevmemin başka bir sebebi de yazarın karakterler arasında kurduğu arkadaşlık. Bilmiyorum bunu kaçıncıya söylüyorum ama arkadaşlık hikayelerine büyük önem veriyorum ve yazarların da bu hikayelere önem vermesine, onları ince ince işlemesine bayılıyorum ve Wundersmith'i bitirdiğimde tam da bu yüzden kitaba sarılıp mutluluktan ağlamak istedim. Bence büyük bir arkadaşlığın doğuşunu okuduk ve gelecek kitapta karakterlerimiz arasındaki ilişkiyi görmek için müthiş heyecanlıyım. Kitabı çok sevmemin son sebebi de tabii ki hikaye. Nevermoor, temel atma konusunda gayet başarılı bir kitaptı ama Wundersmith sağlam bir temelle okuduğumuz ilk kitap oldu ve ana hikaye ilerlerken bize güzel yazılmış yan hikayeler de sundu. Ayrıca karakterleri tanıdığımdan okurken daha çok eğlendim. İlk kitabın başını okurken biraz sıkılmış, bu yüzden de kitaba sekiz vermiştim. Bu sefer de doyamadım kitaba. Bu işin ortası yok mu yahu? Kitapla ilgili düşüncelerim işte bu şekilde. Nevermoor'u okuduysanız eminim ki bu kitabı da okumak için gün sayıyorsunuzdur ama okumadıysanız koşa koşa gidin alın bence.

WundersmithJessica Townsend · Domingo Yayınevi · 2020327 okunma

·

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Selin