Hiçbirimiz içine doğduğumuz toplumu ve aileyi seçemiyoruz. Hayatımızın ilk yıllarında hayati önem taşıyan ihtiyaçlarımızı gideren ebeveynlerimize içgüdüsel bir şekilde bağlı oluyoruz ve bu ilk çocukluk çağında ebeveynlerimiz gözümüzde Tanrı-insan modelinde oluyorlar. İlk yıllarımızda beynimize ve bilinçaltımıza kodlanan bu "Kutsal imge" ilerleyen dönemlerde ailemizle olan bedensel ve duygusal bağımlılığımız büyük oranda azalmış olsa bile bizi güdülemeye devam ediyor. Bilinçaltından gelen bu kodlama sayesinde, ebeveynlerimizden nefret ettiğimizi iddia ettiğimiz anlarda bile onları yargılamaktan içten içe suçluluk duyuyoruz. Ve bu yüzden insanlar çoğu kez kendi ebeveynlerinin yarattığı yıkıcı etkiyi görmezden geliyor ve problemi kendi içinde, kendi hayatında aramaya başlıyor. Bu kitap, bunun yanlış olduğunu ve içinizde bir yerlerde kendi öz somut ve soyut hayatınızda problem olmadığı halde bir boşluk hissediyorsanız bu durumu ilk yıllarınızda mesafeli, reddeden, bencil ve olgunlaşmamış bir ebeveynle hoş olmayan deneyimlerden dolayı yaşadığınızı söylüyor.
Mükemmel ebeveynlik terimi tam bir fiyasko. İnsan kaynaklı kurulmuş hiçbir ilişkide, düzende ve eserde mükemmellik olamaz. Anne babalık da bunlardan birisi ve hiçbir insandan mükemmel bir ebeveyn olması beklenemez. Maalesef annelik ve babalık herhangi bir koşulun sağlanmasına değil, sadece sağlıklı bir bedensel bütünlüğün sağlanmasına bağlı. Bu demek oluyor ki, duygusal yönden oldukça zararlı olan olgunlaşmamış bir insan da bir ebeveyn olabilir ve bu kişiler dünyaya bir insan getirmiş olmakla "Mükemmel" ve "Eleştirilemez" olamazlar. Anne babalar, bir insan için çok önemlidir; ilişkileri, sosyal ve iş hayatı, duygusal dünyası ve hayatı düzenlemesi konusunda çocuklukta bırakılan tohumların sahibidir. Bu yüzden etkileri inkâr edilemez ve sırf bizi dünyaya getirdikleri için eleştirilemez değillerdir.
Şahsi düşünceme göre, canlıların duygusal ihtiyaçları, fiziksel ihtiyaçlarından çok daha önemli. Yapılan araştırmalar da bunu kanıtlıyor. Zira 1971'de Psikolog Harry Harlow'un 'Sevgisizlikten Ölen Maymun Deneyi' bunun en güzel örneği. Canlılar, özellikle de insanlar, duygusal ihtiyaçlarının tatminine muhtaç. Bu muhtaçlık ise bebeklik ve çocukluk döneminde zirveye ulaşıyor ve tatmin edilmediğinde bu bebekleri gelecekte psikopat, ilişkilerinde güven problemi ve terk edilme korkusu yaşayan, özgüvensiz ya da silik bireylere dönüştürüyor. Bu duygusal açlığı tatmin edilmesi ise ebeveynlerle duygusal ilişki kurabilme sayesinde oluyor. Yani bir anne ya da baba; çocuğuna üzgün olduğu zamanlarda gerçek ve yüzeysel olmayan bir ilgiyle cevap verdiğinde, başarılarını önemsediğinde ve taktir ettiğinde, küçük yanlışlarını düzeltme fırsatı verip onu bu konuda yüreklendirdiğinde onun duygusal ihtiyacını karşılamış olur. Yani kitabın vermek istediği mesaj şu: Kendi problemleriniz ve kendi yaşamınıza gömülerek çocuklarınızın duygusal ihtiyaçlarını gözardı etmeyin. Onu dikkatle dinleyin ve sorunlarını küçümsemeyin. Kısaca: Çocuklarınızı görmezden gelmeyin.
Mükemmel anne baba yoktur, ama bence iyi anne baba vardır. Çocuklarının fiziksel ihtiyaçlarını (Evi, odası, eşyaları, kitapları vs) karşılamak da önemli olsa da duygusal ihtiyaçları karşılamadan iyi bir ebeveyn olmak mümkün değil, diye düşünüyorum. Yine yapılan araştırmalara göre, çocuklar, ergenliğe kadar olan zamanında ailelerinden maddi ihtiyaçlar yerine, duygusal ihtiyaçları talep ediyorlar. Ergenlikte ise bu farklı bir seyre ulaşsa da asıl istek "Anlaşılma ve fark edilme isteği" bu da bir duygusal açlıktır. Yani çocuğunuz sizin sadece ilginize ve şefkatinize muhtaç.
İnsanların iyileştirilmesi en zor olan yaraları belki de duygusal yaralarıdır. Çünkü fark edilmesi oldukça zordur ve tedavi edilmesi de hayli zaman alır. Duygusal dünya çabuk yaralanan ve etkilenen bir dünya olduğu halde maalesef önemsemiyor ve anne babalar bu alandaki rolünün farkına bile varmıyorlar çoğu kez.
Sadece ailesel ilişkilerde değil, toplumsal ilişkilerde de olgunlaşmamış bir insanı ayırt etmek ve ilişkilerde tekrar eden tatsız döngülerin geçmişten gelebileceğini fark etmek için güzel bir kitap. Çeviriyi pek beğenmesem de farkındalık kazandıran bir deneyim oldu bu eser benim için. Kendimi ve tanıdıklarımı tahlil etmek için güzel bir yöntem kazandırdı ve geleceğin annesi olarak sahip olmam gereken birçok özelliği öğrenmemi sağladı. Aynı zamanda duygusal olarak olgunlaşmamış toksik insanların da zararlı etkilerinden kurtulabilmek için güzel bir rehber oldu.
