Serinin ilk iki kitapla sınırlandırılması gerektiğini düşünüyorum.
Evcilik Oyunu'nda Emmaline'i başta cüretinden dolayı sevememiş sonradan ısınmıştım. Bunun dışında ilk iki kitapta da ne karakterler ne konu açısından sorun yaşamamıştım. Ama özellikle bu kitapta konunun ana karakterlere bir türlü odaklanamadığını düşünüyorum. İkili arasında düzgün bir etkileşim olmadı ve diyaloglar sıkıcıydı.
Kısaca; Dash ve Pippin'in hikayesinin arka planını okuyup durmak bunaltıcı.
Ayrıca bu durum (en azından benim için) Dash ve Pippin karakterlerinin heyecanını da öldürdü. Pippin'e karşı sempatimi çok fazla kullandım ve Dash'de kitapta ilk bahsedildiği zamanki karizmasını yitirdi. Gelecekleri ile ilgili de çok fazla ipucu aldık. Öyle ki kitaplarını okursam daha önce okuduğum bir kitabı okuyacakmışım gibi hissedeceğimi düşünüyorum.
Yani diyecek fazla bir şey yok aslında öyle bir kitaptı ki sözde ana karakterler hakkında diyecek bir çift laf bulamadım.
