ANNEM DUYMASIN
benim de bir adım var,
benim de bir sanım...
taş değilim ki,
ben de bir insanım!..
kimi işaret zamiri etti beni,
kimi işaret sıfatı...
kimi taşa tuttu beni,
kimi laf attı...
benim de bir canım var,
benim de bir kalbim oysa!..
yüzünü asar,
kendini öldürür annem duysa!..
kuru kuru öksürürüm,
soğuk soğuk terlerim...
nasıl sızlıyor bir bilseniz,
masum olan yerlerim!..
kitap kitap,
töre töre,
kanun kanun dolaştım da,
şu yazgıma bir yer alamadım!..
takvim takvim,
kütük kütük,
mezar mezar dolaştım da,
şu acıma bir isim bulamadım!..
artık ne silahım ateş alabiliyor,
artık ne atım dörtnala koşabiliyor...
ama annem duymasın n'olur,
annem beni hala paşa biliyor!..
yanar tutuşur sonra,
is kokar kadın...
annem ki,
çok güzel bulgur kokar,
en çok da orta bulgur!..
Sayfa 90
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.