Yaşar Kemal’in İnce Memed serisi ile birlikte en güzel serilerinden biri de Bir Ada Hikayesi sanırım. Ve serinin 2. “Kitabı Karıncanın Su İçtiği” kadar durgun bir denizin o güzel adasının büyük acılar çekmiş yeni yerleşimcilerinin hikayesi.
Üstat öyle bir anlatıyor ki kendinizi o ada bireylerinden biri gibi hissediyor, acılarıyla acılanıp, sevinçleri ile sevinç duduyorsunuz. Ağlıyor, gülüyor, seviniyor, insanlığın ne olduğunu anlıyorsunuz. Dahası kötü insanlarla birlikte iyilerin de hep var olduğunu görmek mutlu ediyor. Kötülere kızıp, iyilerle kardeş oluyorsunuz. Maddiyatın olmadığı yerde hep iyilik oluyor sanırım.
Bu hikaye bitmedi 3. ve 4. kitaplarda var ve kesinlikle hiç bitmesini istemeden 3. kitaba başlamak için sabırsızlanıyorum.
Keyifli okumalar.
