Gönderi
Kağan'ın Günlüğü BİZİM ÇOCUKLAR
KAĞAN’IN GÜNLÜĞÜ BİZİM ÇOCUKLAR
KİTABI HAKKINDA
Eğitimci Yazar Hakan Yıldırım’ın ilk kitabı olan “Kağan’ın Günlüğü Bizim Çocuklar” hakkındaki görüşlerimi sizlerle paylaşmak istiyorum.
Kitap elime dün geçti ve akşam bir çırpıda okudum. Öncelikle kitabı çok beğendiğimi ifade edeyim. Kitap, adından da anlaşılacağı gibi Kağan’ın günlüklerinden oluşmakta… Ele aldığı konular ise bizim değerlerimizden oluşmuş. Bu, değerlerimizi içeren olaylar örgüsü günlük şeklinde; her biri çocuklarımıza yön verecek, onları düşünmeye sevk edecek nitelikte. Yardımlaşma, paylaşma, arkadaşlık, insanlar hakkında güzel düşünme gibi hasletler; bazen maceralı, bazen komik, bazen de ders verici şekilde yansıtılmış. Böylelikle çocuklarımız için çok yönlü, kültürümüzle yoğrulmuş güzel bir kitap ortaya çıkmış.
Şekil bakımından değerlendirecek olursak kitap, gerek kapak tasarımı gerekse sayfa sayısı yönünden ideal bir görüntü sergiliyor.
Kitabın içinde, değerlerimize ilave olarak, Kurban Bayramı gibi manevi değerlerimize de yer verilmiş. Türk milletini güçlü kılan değerlerimizin bir kısmına da olsa kitapta değinilmesi isabetli olmuş.
Yazarımız, bir çocuğun gözünden yaptığı gözlemlerini sade ve akıcı bir Türkçe ile aktarmış kitabında. Cümle kuruluşlarında ve anlatımda özenli davranmış. Türkçemizi çok itinalı ve güzel kullanan yazarımız, yazım kurallarında da aynı titizliği göstermiş.
Gelelim kitabın tanıtımına… Kitap, bütün internet mağazalarında bulunuyor ama bilindiği üzere bu konuda yapılan yayınlar oldukça fazla. Aralarından bize ve yavrularımıza hitap edenlere ulaşmak biraz zor oluyor. Bu konuda Türkçe öğretmenlerimize çok iş düşüyor. Bence öğretmenlerimiz, aramızdan çıkan değerlere sahip çıkmalılar. Yani sanalda gösterdiğimiz dayanışma, gerçek hayata da uygulamaya konmalı. Öğretmenlerimizin öğrencilerine kitap tavsiye ederken bu kitabı da önermelerinin çok yerinde bir karar olacağı kanısındayım.
Şunu da belirtmeliyim ki kitabın her sayfası beni çocukluğuma götürdü. Özellikle “Kardan Adam” yazısını çok beğendim. Günlüğün bu bölümü beni kartopu oynadığımız, kardan adam yaptığımız çocukluğumuzu doya doya yaşadığımız karlı kış günlerine götürdü. Çocukluğumu bana tekrar yaşattı. Yazarımızı tekrar tebrik ederken nice güzel eserlerinde buluşmayı temenni ediyorum. Kitapta en beğendiğim bölümlerden biri olan “KARDAN ADAM” yazısını sizlerle paylaşmak istiyorum. Saygılarımla. Elmas Balım..
“Kağan’ın Günlüğü BİZİM ÇOCUKLAR” kitabından bir bölüm:
KARDAN ADAM
Bir kuşun kanadından kopan tüy gibi süzülerek usul usul iniyordu yeryüzüne kar… Birbirini rahatsız etmeden, tüm zarifliğiyle, bir şiir gibi yağıyordu. Bense odamın penceresinin aralıklarından sızan soğuğa aldırış etmeden dışarıyı seyrediyordum. İçim içime sığmıyor, kendimi bir an önce karların kucağına atmak istiyordum.
Bugün karın yağmaya başladığı ilk gündü. Geceden yağmaya başlayan kar, sabaha kadar her şeyin üzerini bembeyaz bir örtü gibi kaplamıştı. Bunu gören ben durur muyum? Annemin tüm uyarılarına rağmen üstümü bile doğru dürüst giyinmeden sokağa atıverdim kendimi.
Sokağa çıktığımı gören arkadaşlar da bir bir gelmeye başladı. Ekip tamamlanınca bir güzel kartopu oynadık, ardından mahallenin en yokuş noktasından plastik leğenlerle kaydık.
Sıra, kardan adam yapmaya gelmişti. Arkadaşlarla aramızda bir görev dağılımı yaptık. Şarkılar, türküler eşliğinde kimimiz gövdesini, kimimiz başını oluşturduk. İş bitmeye yaklaşınca ben kardan adamın burnunu yapmak amacıyla havuç getirdim. Samet ise göz yapmak için zeytin, ağız yapmak için de kömür getirmişti.
Ben kardan adamın burnunu takmakla uğraşırken Samet cebinden çıkardığı zeytinlerle kardan adamın gözlerini yaptı. O sırada arkadaşlar arasında bir gülüşme oldu. Kafamı biraz yukarıya kaldırdım. Fakat o da ne! Bu kardan adamın gözlerinde bir gariplik vardı. Samet, muziplik olsun diye kardan adamın bir gözünü yeşil, diğer gözünü de siyah zeytinle yapmıştı. Hem de gözlerin biri aşağıya, biri yukarıya bakıyordu. Bu komiklik yetmezmiş gibi Samet bana,
– Keşke burnuna havuç yerine patlıcan getirseydin daha güzel olurdu, deyince gülüştük.
Kardan adamın bitirilmesinin ardından uzun bir süre karşısında oturup onu izledik ve gülmeye devam ettik. Daha sonra bir iş başarmanın verdiği gururla evlere doğru yol aldık.
Bu eğlenceli dakikalardan sonra eve geldiğimde, şimdiye kadar hiç üşümediğim kadar üşüyordum. Hemen üstümü değiştirip titremeler içinde yatağıma uzandım. Annemin sözünü dinleseydim bunlar olmazdı, diye hayıflanarak iki gün yatağımdan çıkamadım.
Bu süre içerisinde boş arsadaki komik kardan adamıma bakarak iç geçirip durdum. Hastalığımdan dolayı onu yakından görmem mümkün olmuyordu. Ama yine de fırsat buldukça penceremden onu izliyordum.
(…)
Oğlum Furkan da kitabı çok sevdi.
·
62 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.