Ahmed Arif... Onuru ağlatan şair. To be or not to be cümlesine karşılık ya herro ya merro diyebilen Şair. Özgürlük şairi. Bende senin gibi hissediyorum ne kadar okursam okuyayım ne yazarsam yazayım hepsi kendimi mutlu etmek için. Ben dilbilgini değilim. Kimseye birşey öğretmiyorum. İstediğim gibi okuyorum yazıyorum. Bundan güzel özgürlük bilmiyorum. Yaşa sen! Sağol Şair odur benim için şiir onun mısraları. Onu kim yazsa okurum, hiç bilmediğim bir hanım yazmış,malzeme sağlam,okunur. Okudum. Çok çılgın günler yaşıyoruz. Ne olacağı belli değil belki canımızın kıymeti yok belki elekten geçiyoruz. Ama Ahmed Arif’in İçerde’sindeyiz: Haberin var mı taş duvar? Demir kapı, kör pencere, Yastığım, ranzam, zincirim, Uğruna ölümlere gidip geldiğim, Zulamdaki mahzun resim, Haberin var mi? Görüşmecim, yeşil soğan göndermiş, Karanfil kokuyor cıgaram Dağlarına bahar gelmiş memleketimin... Dağlarına bahar geldi memleketin biz sadece acziyetimizi görüyoruz. Peki şimdiye kadar gözlerimiz nerdeydi? Dert tasa diye nelerle cebelleşiyorduk? Temiz hava gibisi, sağlık gibisi, hayat gibisi var mı be diyor muyduk? Kaçımız? “İçerde” bile olamayanlarımız var. İçerde kalamayanlarımız. İçerde kalırsak aksayacak şeyler var. Biliyoruz. Ne bileyim deli günler yaşıyoruz. Haberin var mı taş duvar demir kapı kör pencere ... Uğruna ölümlere gidip geldiğim... Böyle bir şiir işte. Ahmed Arif işte...

Ahmed ArifÇağla Şahin · Siyah Beyaz Yayınları · 202098 okunma

·

18 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren