Her insan hayatının bir parçasında duygusal çatışmalar ve zihinsel karmaşa yaşar. Bu süreçte zihnimiz çeşitli savunma mekanızmaları oluşturarak akıl sağlığımızı korumaya çalışır. Ancak bazen zihnimiz gerçeklikle bağlantıları koparır ve bizi çarpıtılmış düsüncelere iter. Bu kimine göre deliliktir. Ancak gerçek delilik bunun delilik olduğuna inanmak değil midir? Psikiyatriye olan ilgim kendimi bildim bileli hep vardı. Neden bilmiyorum ama psikiyatri hastalarıyla ilgilenirken kendimi hiç olmadığım kadar mutlu hissediyorum. Belki de onları kendime yakın gördüğüm içindir :) Zihinleri çok farklı çalışıyor. Sanki bambaşka alemlerde yaşıyorlar. Kimisi mani dönemlerinde etrafına neşe şaçarken ortaya muhteşem işler çıkartıyor, kimisi ise depresif dönemlerinde içine kapanıyor ya da öfkesine hakim olamıyor. Psikiyatri bölümünde staj yaptığım dönem herhalde üniversite hayatımın en güzel dönemiydi. Staja başlayacağım ilk gün aşırı stresliydim. Beni nasıl hastaların beklediğini bilmiyordum ve korkuyordum. Bu stres ilk günümün sonuna kadar da devam etti. Yanından geçerken sanki ona zarar verecekmişim gibi benden kaçan bana düşmanıymışım gibi bakan, okuduğu kitaplar sayesinde kendisinin yakında peygamber olacağını zanneden, görsel ve işitsel halisünasyonlarıyla baş edemeyip sürekli ağlayan, "Sen benim düşüncelerimi okuyosun" diye benimle konuşmaktan kaçınan hastalarım oldu. İlk başta onlarla iletişim kurmak, onların güvenini kazanmak çok zor gibi geliyordu. Ancak sabırla bekledim çabalarımın bir gün işe yarayacağını düşünerek. Öyle de oldu. Yalnız psikiyatri hastalarının zihinleri o kadar farklı çalışıyor ki onlara yaklaşırken nasıl davranacağın, neler söyleyeceğin o kadar önemli ki, onun iyiliğini düsünerek yaptığın bir şey ya da söylediğin bir söz onu daha da kötüye itebiliyor. İnce düşünerek hareket etmek gerekiyor. Çoğu zaman bize küçük görünen şeyler onların zihninde kocaman bir şeye dönüşebiliyor aynı zamanda kaydedilen ilerlemeler de öyle. Dışardan çok küçük gibi görünse de onlar için büyük bir adım. Temizlik takıntılı bir OKB hastasının evden dışarı bi kaç adım atabilmesi gibi, sevdiklerine doyasıya sarılabilmesi gibi... Gel gelelim kitaba. Dr. Gary Small'un mesleği boyunca karşılaştığı farklı hastalarını (hasta mahremiyetini korumak için isimleri ve vakaların özelliklerini değiştirerek) anlattığı bir kitap. İçinde hastalıklarla ilgili verdiği kısa bilgilerle, hastalara yaklaşımlarıyla psikolojiye ilgisi olanların bir başucu kitabı olma niteliğinde. Kitabı büyük bir zevkle okudum. Anlatılan son vakada yüzümde buruk bir tebessüm oluştu. Kulaklarımda, bir saat önce ne yaptığını unutan Alzheimer hastamın bana klinikten ayrılırken "Yolun açık olsun, çok yardımcı oldunuz, herşey için teşekkürler, sizi unutmayacağım hep burda yaşatacağım" sözleri yankılanırken...

Bir Psikiyatristin Gizli DefteriGary Small · Doğan Kitap · 202130,6bin okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eda Aydın