Lise de resim dersin de Arles'teki Yatak Odası adlı eserini çizmeye çalıştığım zaman tanıdım Vincent'i. Ve şöyle bir huyum vardır ressamları hep araştırırım yerli yersiz hikayesini okuduğum zaman dikkatimi çekmişti daha çok merak ettim neyse ki belgesel filmi vardi ve onu izledim. O sıra da da sadece yeteneğinin resim çizmek değil aynı zamanda kitap yazdığını da öğrendim. Elime geçen ilk kitabıydı Theo'ya Mektuplar gerçekçi olmak gerekirse mektup türünü pek sevmem yani edebi bir yönünün olmadığını düşünürüm. Kitabı ilk aldığım zamanlar okumadım bu yüzden üzerinden 1 yıl geçtikten sonra açtım kapağını. Kardeşine dünyayı öyle güzel masum ve saf bir şekilde anlatmış ki ben nerde yaşıyorum dedirtiyor.
Başka bir konu da Vincent diğer klasik ustalar gibi intiharından sonra tanınıyor. Bu tarafa fazla girmek istemiyorum olayın bu yüzünü sizin araştırıp okumanızı veya belgesel filmini izlemenizi istiyorum ve daha sonra kitabı okumanızı çünkü onu tanıdıktan sonra sanatını anlıyorsunuz vermek istediği duyguyu daha derin hissediyorsunuz. Hayatımı sorgulamama sebeb olan kitaplardan biri oldu.
Kitap tavsiye etmek gibi bir huyum yoktur fakat bunu şiddetle tavsiye ediyorum. Son olarak Theo'ya gerçek bir şey söylemek istiyorum
Biz o kadar masum değiliz sevgili Theo.
