Orhan Veli aşk demekmiş, yalnızlık, keder, hüzün, melankoli, özlem demekmiş, neşe, ölüm ve tabi İstanbul demekmiş. Little little into the middle tabiri caizse, her şeyden biraz var Orhan Veli'de.
Bazı satırlar var ki o duyguları iliklerinize kadar hissettiren;
Ağlasam sesimi duyarmısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
O kadar içten, o kadar samimi ki ifadeleri. Onunla beraber yalnızlaşıp melankoliye giriyorsunuz.
Susmak istiyorum, susmak bugün.
Susmak.. hiçbir üzüntü duymadan.
Bazen kelime bulamayıp suskunlaşması bile şairane gelir Veli'nin.
Uyuşamayız, yollarımız ayrı;
Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi..
Ve tabi ki İstanbul'un şairidir o. Şöyle gözlerinizi kapayıp dinleyesiniz gelir İstanbul'u onun dizelerinden.
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
Velhasıl, Orhan Veli'yi dünya gözüyle en az bir kere okumalı. Keyifli okumalar.