Cemil Kavukçu kitaplarıyla tanışmam çoook eskiye dayanır benim. Depresyon yıllarımda beni daha çok depresyona sokan adamın -soktuğu depresyondan keyif alıyordum-, bu koronalı günlerde birkaç kitabını daha edindim ve okumaya başladım. Bu kitabında 8 öyküsü bulunuyor: Gemiler de ağlarmış, Giz bahçesi, Öğlen sefaları, Unutulamayan, Tehlikeli yoklayışlar, Özel yaşam hırsızları, Adı yok, Rüyadaki rüyalar. İlk hikayede -beni en çok etkileyen Hurşit karakterinin olduğu hikaye- arıza nedeniyle bir koya demirlenen gemideki mürettabatın yaşadıkları anlatılıyor. “Kural buydu; deniz, denize dayanabilenlerin işiydi.” Giz bahçesinde; parkta geçen bir yaşam..Öğlen Sefalarında; sipsiciden kısa bi öykü..Unutulamayanda; çocukluğa ait bir hikayenin yaş ilerledikten sonra tekrar hatırlanması..Tehlikeli Yoklayışlarda; alkol tedavisi görmüş bir babanın ailesiyle gittiği tatilde yaşadığı iç savaş.. Özel yaşam hırsızlarında; kendilerine ruh röntgencileri diyen bir grubun kocasını aldatan bir kadını izlemesini..Adı yokta; bir grubunun, içkiden ölen arkadaşlarının cenazeye katılamalarıyla maziyi hatırlamalarını..Rüyadaki rüyalarda; dört rüya anlatılırken kitaptaki tüm hikayelere değinerek aslında onlarında yazarın rüyaları olduğu hissettirilmeye çalışılıyor. Yazarın üslubu çok sade, asla insanı yormuyor, akıcı, sayfalar kendiliğinden çevriliyor. Ancak ele aldığı konular hep yalnızlık, bağımlılıklar -özellikle içki-, kırılganlıklar, hüzün, maziye özlem.. Bu yüzden insan bir miktar depresyona girebiliyor :)ama köpeği oldum bu depresyonun. Her kitabında aynı karakterlere değinip bizi sanki çevremizden kişilerin hayat hikayelerine tanık ediyor. Sanırım en sevdiğim özelliği bu. Son olarak...kitaptaki güzel bir şarkıyla bitiriyorum “Bir gün belki hayattan, geçmişteki günlerden bir teselli ararsan bak o zaman resmime, gör akan o yaşları...”

Gemiler de AğlarmışCemil Kavukçu · Can Yayınları · 200999 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Menekşe