''İnsanlık, benim kanımda kaybetti savaşını!..''
FİLİSTİN'Lİ ENES'İN DERSİ
Enes' in parmakları tankın altında,
Göğsüne bir gül gibi düşmüş sapankayası.
İdealini arkadaşlarına,
Ruhunu meleklere emanet etmiş.
Sıkı sıkıya tutuyor fırlatamadığı taşını.
Bunun için savaşır Filitinli çocuklar,
Seyrederek Enes' in nâşını...
Enes' in dudağında kan vardı,
Gözlerinde ışık.
Bir not düşmüş gömleğinin cebine;
''Şehitler ölmez, bilirsin anacığım,
Onlar zaferlerini kanla örtsünler,
Zehir etsinler ekmeğini, aşını,
Ayaklarımın altında medeniyetin dişleri,
İnsanlık benim kanımda kaybetti savaşını!..
Bilirim anne, ben bir defa öldüm,
Sen her gün ölürsün.
Ölme anne!
Yeni kardeşlerimi doğur.
Bu sapanı alsınlar elimden,
Bu bayrak yerde kalmayacak,
Onlar büyütecek direnmenin yaşını.
Kanım yastığım benim,
Sen üzerime yorgan yap gözyaşını!
Bu, savaş dersidir anacığım,
Okulu sokaklarımız,
Kalemi sapanımız,
Defteri yüreğimizdir,
Öğretmeni Peygamberim.
Ben bir küçücük, on yaşında neferim,
Ben sınıfta kalmadım anne!
Rabbim takdirname verdi bana,
Nûrumu şahit yaptı cihana.
Usulca koy yüreğime başını,
Sende gölgesinde rahat uyuman için,
Bayrağıma gönder yap mezarımın taşını!..''
Sayfa 28 - UHİM YayınlarıKitabı okudu
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.