Mansfield'in "Bahçe Partisi" isimli on beş öyküden oluşan kitabı okuduğum en güzel öykü kitaplarından biridir. Bunun en temel nedeni edebiyatta ve öyküde klasik tarzı benimsemiş olmamla ve özel nedeni ise Mansfield'in çok sevdiğim Çehov tarzı öykünün en önemli temsilcilerinden birisi olmasıyla fazlasıyla ilgilidir. Günümüz öykülerinin ve yazarların öykü anlayışları fazlasıyla bireysel olduğu gibi hazzı, hayâl kırıklıklarını ve kendi yaşamlarını öne çıkararak öykülerini inşa etmekte pek mahirler. Tabii bu yaklaşımın görmezden gelinmeyecek avantajları vardır bunu küçümsemiyorum ama salt kişisel deneyime, onun yaşamına odaklanan öykü tarzını çok garip karşıladığımı belirtmeliyim. Öykü, anlatıcının salt kendini değil toplumun her kesiminden her tabakasından insanları anlatarak ancak ve ancak gerçek anlamda "edebî" bir değer kazanabilir diye düşünüyorum. Aksi takdirde kişisel bir şey olmaktan öteye gidemez. Mansfield'in öykü anlayışı izinden gittiği Çehov gibi sıkı gözleme dayanır. Her kesimden insanların dramlarını, trajedilerini yansıtmaya çalışır. Çehov'dan en önemli farkı ise çoğunlukla karamsar öyküler yazmasıdır. Çehov komik durumları da yansıtırdı. Mansfield hayâl kırıklıklarını, aradığını bulamama hâllerini ve bilhassa insanî değerleri ve duyguları çok çarpıcı biçimde yansıtmıştır. Bahçe Partisi öyküsünde yakın mahallede bir ölüm olduğu için partinin yapılmaması gerektiğini söyleyen ve "aşağı sınıftan" insanların ölü evini ziyaret karakterin bu duygusu Mansfield'in karakterlerinin tipik bir hâlidir. Mansfield'in "Bahçe Partisi" kitabının on beş öyküden oluştuğunu belirtmiştik. Öykülere yakından bakıldığında, Koyda, Bahçe Partisi, Ölü Albayın Kızları, Bay ve Bayan Kumru, Parker Ana'nın Yaşamı, Yeni Moda Evlilik, Yolculuk, Müzik Dersi, Yabancı, İdeal Bir Aile adlı öyküleri çok beğendiğimi belirtmeliyim. İlk üç öyküden Koyda isimli öykü ayrı bir kitap olarak yayımlanmış. Ölü Albayın Kızları zaten klâsik bir öykü. Bahçe Partisi çok etkileyici. Diğer öykülere tek tek değinmeye gereken yok, klâsik öykünün, Çehov tarzı öykünün tüm özelliklerini müthiş bir biçimde yansıtıyorlar. Katherine Mansfield, Çehov tarzı öykünün Çehov'dan sonra en büyük temsilcisi. Benim öyküde benimsediğim bu tarzın en yetkin temsilcisini okumak isteyenler için Bahçe Partisi ideal. Virginia Woolf'un kıskandığım tek yazar dediği Mansfield mutlaka okunmalıdır. Trajik sonu Çehov ile aynı olan Mansfield gelmiş geçmiş öykü yazarlarının en başta gelenlerinden biridir.

Bahçe PartisiKatherine Mansfield · Can Yayınları · 2012432 okunma

·

323 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hasan Hüseyin AKKAŞ