Hep bir omuz aradım hayatımda.
Mevzu başımı yaslamakta değildi aslında. Sadece dinlenmek istedim biraz da olsa... Ve öğrendim ki, insanı yoran tek şey yorulmayı e ihtimal yerine koymadan, sadece dinlenmeyi hayal etmekmiş.
Dinlenmek için yorulmak gerekmiş. Neyse...
Çok 💔kırıldım ama geçti. Zaman bana kendi yaralarıma üfleyebilmeyi öğretti. Uzak değilmiş, hemen yanı başımdaymış. KENDİ OMZUM!
Koydum başımı ve kendi omzumdan öptüm...
Öyle bulunmaz Hint kumaşı falan da değilmişsiniz. Kendi omzuma bakınca gördüm.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.