Sabah ezanı gecenin tekinsiz sessizliğini bölerken, dışarıda yalnızca sevaba ve günaha meyilli insanlar yürüyordu. Saat işten gelmek için çok geç, işe gitmek için de çok erkendi. Çoğunlukla bu saatte insanlar ya ucundan kıyısından bir günaha bulaşır ya da bir sevabın peşinde dolanırdı.
Ben ise bunların hiçbiriyle ilgilenmiyordum.
Kafamı yukarıya kaldırmış orada öylece bekliyordum.
Bana birkaç metre uzaktan bakanlar gökyüzünün, bir bulutun, hatta bir uzay aracını dikkatimi çektiğini düşünebilir.
Daha uzaktan bakanlarsa delirdiğimi zannedebilirler. Çok daha uzaktan bakanlar ise hiçbir şey göremezler. Olan biteni yalnızca benim olduğum yerden izleyenler, hızla üzerime düşmekte olan öldürücü bir cisme baktığımı görebilirler.
Kafanız karıştı. Benimki ise parçalanmak üzere.
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.