Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Gün saltanatıyla bitti mi bir defa
Yalnızlığımızla doldurur her yeri.
Bir renk çığlığı içinde bahçemizden,
Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdan
Lavanta çiçeği kokan kederleri;
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Dalga dalga hücum edip pişmanlıklar
Unutuşun o tunç kapısını zorlar
Ve ruh, atılan oklarla delik deşik ;
İşte , doğduğun eski evdesin birden
Yolunu gözlüyor lamba ve merdiven,
Susmuş ninnilerle gıcırdıyor beşik
Ve cümle yitìkler , mağlûplar , mahzunlar...
··
105 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.