Gönderi

Felsefe yapmanın kökenini bir merak ve huşu (thaumazein/deinon) pathos'una bağlayan Platon'a göre, dayanağı canavarca Ötekinin defedilmesiyse eğer, akıl canavarca ötekiden asla bütünüyle kurtulamaz. Metafizik muhakemenin tefekkürcü dinginliğine öncelikle pathos kadar çalkantılı bir şeyin yol açmış olabileceği fikri, Aynı'nın kendi hayaletimsi kökeninin izlerini daima taşıdığı ve bu kökenin asla tümüyle tasfiye edilemeyeceği veya denetim altına alınamayacağı kabulüne dayanan Aynı mantığını hatırlatır doğrusu. Kısacası, Sokrates kendi gölgesinin tümüyle dışına çıkamaz. Kendi daimon'undan kaçamaz. Arendt'in hatırlattığı gibi, felsefenin her zaman dilsizlikte başlayıp dilsizlikte bitmesinin sebebi de budur.
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.