Genelde bir kitabı bitirdikten sonra köşeye çekilir içsel konuşmalarla değerlendirmemi yaparım. Belki tembelliğimden belki ne yazarsam yazayım zihnimdeki o karmaşık örüntüyü sözcüklere dökemeyeceğim düşüncesi... Ancak bu kez yazmak istedim! Amacım tehditle, boş vaatlerle insanları kandırıp birçok soruna neden olarak sonra da kahraman olan köpek balığını anlatmak değil. Ekolojik dengenin bozulmasına ve doğanın talan edilmesine seyirci kalarak salt sonuç odaklı düşünen yığınlardan da söz edecek değilim. Bütün bunlar yaşamın içerisinden... Doyduk ağzımıza kadar. Düşünen duyarlı insanların yalnızlığı da bir kenarda dursun . Sanki yabancısıyız bu durumun! Beni yazmaya iten bakkalın engelli çocuğu... Onun belleğimden silinip gitmesini istemiyorum. Bu kaygıyla onu karakterler ülkeme davet ediyorum... Orada kötü insanlar yok. Hem benim bile oraya girme hakkım yok! Güven içerisindesin. Kurtardığın martılarla birlikte uçar mısın karakterler ülkeme? Zeze, Momo, Küçük Kara Balık, Sadako, Fadiş, Küçük Ağaç, Filozof Meşe, Küçük Prens ve daha onlarcası içerisinde huzurlu bir yaşam süreceksin. Söz veriyorum. Benim tek sorumluluğum sizin gibileri bir araya getirmek. Çünkü yaşamın bana öğrettiğine kulak tıkıyorum. Kitapların, filmlerin de onu doğrulaması umurumda değil! Kim ne derse desin! Ben iyiliğin, salt iyiliğin bir yerlerde soluk alıp verdiğini biliyorum. Onlar "İyi insan yoktur. " derken "Benim bir gizli bildiğim var!" demek istiyorum. Haydi gel, beraber gizli bir bildiğimiz olsun. Bu bilinçle, bu dirençle ayakta duralım. Canım martı yürekli çocuk, seni unutmayacağım. 1 Mayıs 2020 10.46

Son AdaZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201351,6bin okunma

··

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülbahar Aygün