Cemalettin Taşçı bence Türkiye’nin son dönem önemli düşünenlerinden biri. Malum artık çok da düşünen kalmadı; hatta düşünüp sorular sormayalım diye sorular da, çözümler de bize dikte ediliyor; tabiri caizse hap olarak takdim ediliyor:) Basının soru sormak gibi bir derdi kalmadığından az sayıdaki kalem internette, kendi açtıkları platformlar üzerinden paylaşımlar yapıyorlar ama geniş kitlelere ulaşamıyorlar. Cemalettin Taşçı da onlardan biri; kısa süre Akşam gazetesinde de köşe yazarlığı yapmıştı. Benim için değerli olmasının bir sebebi daha var. Aynı okuldan yolumuz geçmiş; bu nedenle aynı mezunlar mail grubundaydık. Taşçı köşe yazarlığına başlamadan, ya da denemelerini internet günlüğünde paylaşmadan önce de haberdardım yani kendisinden. Listemiz tam da Taşçı’nın tezlerine temel oluşturacak bir kitleye sahip; Türkiye’nin köklü devlet üniversitelerinden birinden mezun olan, Batı kültürü ile yetişen, eğitiminin mükemmelliğine inanan ve kendine -bazen fazlasıyla- güvenen bir grup. Taşçı’nın savunduğu görüşler listemizdeki çoğunluğun bu zamana kadar iman ettiği değerlerine uymayınca bitmek tükenmek bilmez tartışmaların içinde ne kadar çabaladığının da birinci elden şahidiyim yani… Yadırgamıyorum; zira hepimiz sınavlarda milyonlarca rakip arasından sıyrılarak girdiğimiz bu okullarda öğrendiklerimizle bir gün ülkemizin makus talihini değiştireceğimize ve karşılaştığı tüm sorunları çözeceğimize inandık, böyle yetiştik. Batı uygarlığı sorunlarımıza çözüm olacak formülleri zaten yüzlerce yıl önce bulmuştu, biz biraz geri kalmıştık ama okullarda öğrendiğimiz bu formülleri uyguladığımızda mesafeyi hızlıca aşacak, aynı medeniyet seviyesine ulaşacaktık. Dolayısıyla bir gün Taşçı karşımıza çıkıp iman ettiğimiz aydınlanmacı bakışın pek de matah bir şey olmadığını ve öyle sihirli formüllerin olmadığını söyleyiverince epey afalladık. Kitabın isminin neden Anti Platon olduğunu da böylece satır aralarında vermiş oldum. Taşçı’ya göre Platon, Sokrates üzerinden sorularla yürüttüğü diyalektiğinde bir dizi hatalı varsayıma dayanır: “Değişmez bir hakikatin mevcut olduğuna, bu hakikatin herkes için geçerli olduğuna, hakikate akıl kullanarak ulaşılabileceğine” inanır Platon. Bu nedenle Taşçı’nın sözleri ile “aleme nizam vermeye kalkan, mahallenin ham, gerçeklikle henüz yüzleşmemiş delikanlısı” gibidir. Öncesinde ne kadar taraftarı vardır bilinmez ancak Batı dünyasının kırılma döneminde, 17. yüzyılda, hızlı teknolojik gelişmelerden ve peşi sıra gelen başarılarından gözleri parlayan aydınlanmacı görüşün bayrağı olur. Zira bu başarıların hiçbiri tesadüf değildir, aklın kullanımı sayesindedir; sonuçta sorunların cevapları tek ve bellidir, Batı dünyası bu cevaplara ulaşmıştır. Artık her şeyin özü bulunacak, dünya insan için aklı sayesinde cennet olacaktır. Taşçı’ya göre ise bu hem tarihin akışına, hem de insanın doğasına terstir. Önemli olan kendi doğal sürecinde evrimleşebilmektir, zira her birimiz yaşadıklarımıza göre biçim alırız. Alemde kusursuzluk mevcut olmadığı gibi -zira zihni bedenden ayrı ele alıp yüceltirseniz, zihnin ürünü olan kusursuzluğu da yüceltirsiniz- tanımı gereği kusursuzluk tamamlanmış ve değişmez olduğundan kısırdır da; doğurgan değildir, ezberlerle gelir. Bu ezberlerden sıyrılıp özümüze bakmamız, romantik hayallerden kurtulup gerçeğe odaklanmamızı ister; zira Taşçı’ya göre Türkiye’deki sorunlarımızın bir çoğunun ve ülkemizdeki derin fay hatlarının her iki yanının da ortak paydası Platon’culuktur. Bu bakış açısı ile şehirlere göçten üniversitelere, basının durumundan devlet düzenine, siyasetten futbola her alanda görüşlerini, kısa köşe yazıları formatında paylaşıyor Cemalettin Taşçı bizlerle. Bu kitap, değişik platformlarda 2014-2015 yılında yayınlanmış yazılarından bir derleme. Kendisini takip etmek isterseniz: politikapolitik.com