İnönü, DP Genel Başkanı olarak Celal Bayar'ı, Başbakan olarak da Peker'i görüşmelerde bulunmak üzere davet etmişti. Her iki isim arasında temas noktası arıyor; karşılıklı şikayet ve iddiaları dinliyor; bu iki uzlaşmaz pozisyonu bir yerde buluşturmaya gayret ediyordu. Taktiği basitti: Bir yandan Bayar'ın pozisyonunu yumuşatmaya çalışıyor; diğer yandan da Peker'in hayli sert tarafını törpülemeye çalışıyordu. Bütün bunları yaparken, hükümet başkanının prestijini öne aldığı söylenemezdi.