Özgürlük. Nefes aldığını doya doya hissedebilmek olsa gerek, en basit tabiri ile. Rüzgarın, ruhunu amansızca yakalamasına izin vermek belki de. Hiçbirimiz, uçurumun kenarında yaşadığımızın farkında bile değiliz ne yazık ki. Hayatta verdiğimiz kararlarla, ya ayağımızın altındaki toprağı iliklerimize kadar hissederiz, ya da kendimizi o kıyısında olduğumuz uçurumdan aşağı itikleriz. Peki ya hangisidir özgür olmak? Toprağa pençelerimizi geçirmek mi, düşerken kulaklarımıza dolan rüzgarın enfes uğultusu mu?
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.