Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

İNSANIN MİSÂLİ (İnsan o memur'a benzer ki, zamanın sultanı onu bir görev ifası için bir yere (şehire, memlekete) gönderir. Memur akıllı ise, o yere gidince, gönderiliş sebebi olan görevi ifâ etmeye çalışır, onu yapıp tamamlayınca da dönüş emrini bekler. O yabancı olduğu ve geçici olarak bulunduğu bu yerde, insanlarla ve diğer şeylerle ancak görevinin gerektirdiği ölçüde ünsiyet peyda eder ve ilişki kurar. O bu yerin kendisine ters gelen örf ve âdetlerine, ahlak ve anlayışlarına karşı da ilgisiz kalır. Kendisi böyle davrandığı için, yerin halkı tarafından bir ölçüde yadırganır. Fakat, sultan onu geri çağırdığı zaman, kendisini takdir eder ve büyük mükâfatlar ve rütbelerle ödüllendirir. Memur akılsız ve sorumsuz ise, gönderdiği yere gidince, gönderiliş gayesi olan vazifeyi ve sultanın emrini bir kenara atarak kendisine yerli süsü verir, oradakilerle keyfine göre işret ve muâşerete kalkışır ve kısa süren tatlı bir gaflet ve sorumsuzluk hayatı yaşar. Fakat sultan hiddet edip onu geri çağırır ve kendisini şiddetli bir şekilde cezalandırıp zindana attırır. Bu misâldeki sultan Allah Teâlâ'dır. Yer bu dünyadır. Vazife kulluk ve itâattır.
Sayfa 156
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.