KESİLDİ Mi ELLERİN
"Anne anne hışt! hışt!” "O kim?"
"Benim. Kalk kalk para ver"
"Oh sen misin ödüm koptu..."
"Yeri nerde kalk göster."
"Çıldırdın mı, çocuk bende para nerde olacak
Benim gibi bir dul kadın kimden para alacak?” “Miras yedin...”
"Onu baban sağlığında bitirdi
Vur patlasın çal oynasın şurda burda yedirdi
Param olsa el dikişi diker miyim böyle ben?
Bir kör mumun... "
"O masalı başkasına anlat sen
Kalk para ver..."
"Sarsma oğlum, Hakk'tan korkun yok mudur?
Bir anaya kalkan eli...”
"Sus dırlama!.. "
"Vurma dur,
Beni dinle, hangi ana, para vermez oğluna
Vallahi yok, olsa idi feda olsun yoluna”
"Kalk diyorum: Para para! Şimdi seni vururum... " "Billahi yok
Ah vuruldum aman omzum...
Oğul oğul beni vuran elin yere döşene
Hain evlât beğendin mi bak ananın hâline
Ah ben senden son vaktimde evlâtlıklar beklerken
Beni böyle al kanların içersinde koydun sen
Ben seninçin doğmuş idim, ben seninçin yaşardım Sendin benim her düşüncem, sendin benim her derdim
Bir parçacık benzin uçsa, bir kerecik "of” desen
Ne cehennem azapları çeker idim o gün ben,
İşte artık senin için çarpan yürek duruyor
Ağlayan göz kapanıyor, gülen dudak kuruyor Çalışan el uyuşuyor, rahat olsun her yerin...
Kim derdi ki o koynumda büyüttüğüm ellerin
Benim şu ak, şu kınalı saçlarımdan tutarak Acımadan titremeden bana bıçak vuracak?
Bu ne yürek? Para için insanlıktan geçiyor
Bu ne alçak susayış ki ana kanı içiyor
Seni böyle kimler etti kanlı cellât canavar?...
Hayır hayır onlarda da senden pek çok duygu var:
Senin elin bir cellâdın bıçağından duygusuz
Senin elin kaplanların tırnağından duygusuz
Senin elin kan dökücü her bir şeyden haindir.
Ah bir cellât senin gibi kanlıları gebertir
Bir kaplan da anasından başkasını pençeler.
Haram olsun o uykusuz bıraktığın geceler
Bugune dek emeklerim dursun iki gözüne
Kan yerine irin olsun emdiklerin...
O kan ne?
O damlayan kimin kanı avucunun içinden
Yoksa beni vurur iken, bana bıçak saplarken
Kesildi mi ellerin?
Of Sızlıyor omuz başım yaralarım pek derin
Kaç buradan, seni şimdi gelip burda tutarlar
Zincir vurup o karanlık zindanlara atarlar.
Kaç buradan kuş gibi.
Ben kanımı helâl ettim, sen de affet yarabbi!..
Mehmet Emin YURDAKUL
Sayfa 110