Türk Dili ve Edebiyatı bölümünü okumam vesilesi ile şiire ilgim epeyce arttı.
Özdemir Asaf bana şiiri sevdiren bir şairdir;çünkü ilk onun şiirleri ile başladım.
Özdemir Asaf ruhuma en yakın şairlendir diyebilirim.
Hani okudukça yüreğine dokunur ya ,kendinden bir parça bulursun...
İşte şiirlerini sevme nedenim bu yüzdendir.
Aşkı,sevgiyi,yalnızlığı en güzel şekilde işler.
Öyle çok uzun şiirleri yok.Genelde ikilik,dörtlük şeklinde.Az sözle çok şey anlatmak budur diyebiliriz.Bana böylesi güzel duygular hissettiren bir kitap.
Ve son olarak bilmeyenler için Özdemir Asaf’ın yüzünüzde tebessüm uyandıracak kısa hikayesini aktarmak istiyorum.
Bir gün Özdemir Asaf matbaadan çıkıp Karaköy’e gitmek için bindiği taksinin şoförü sorar:
“Neğeye biğadeğ?” Meğer şoför de Özdemir Asaf gibi R’leri söyleyemezmiş. Utancından “Kağaköy” diyemez, “Eminönü” der. Eminönü’nden iner.Oradan Karaköy’e kadar yürür.
SENSİZ
Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
