Gönderi
Hayal kırıklığı
Belki ilk defa bir kitap hakkında değil, bir yazar hakkında hayal kırıklığına uğruyorum. Bu zamana kadar birçok kitap okudum, çok kötüsü de vardı çok iyisi de ama hepsinin bana ufakta olsa bir şey kazandırdığını düşünüyorum. Bu kitap ne kazandırdı şu an için kafa yoramıyorum ama buraya gelip eleştirimi de yazmak istedim. Bu kitap serinin 5. kitabı. İlk kitabı Duygu beni çok etkilemişti, hala rastgele bir yerini açıp okurum o kitabın. Çok akıcı, çok samimi bir dili vardı, kurgusu hem hüzünlendirici hem eğlendiriciydi. 2. kitap olan Ali'm, benzer bir kurguyla ama erkek karakterin ağzından yazılmıştı. Devam kitapları olan Bekir ve Sedat kitaplarının da anlatıcısı erkekti. Benzer kurgu ama aynı ağızla yazılmışlardı. Yani Ali, Bekir ve Sedat sanki aynı karakterlermiş gibi çok benzer üsluplar kullanıyordu. Bu durum sanki önceki kitabı tekrar okuyormuşum gibi bir his uyandırsa da çok üzerinde durmadığım bir durumdu. Son kitap Cihan ise bu üslupla rahatsız etmeye başladı. Aynı cümleler, aynı mayfatik tavırlar, aynı üslup. Yıldız karakteri bile Duygu karakterinin benzeriydi. Sonuç olarak sıkılarak okudum. Yazarın hayal gücüne saygı duysam da korkunç bir final olduğunu düşündüğüm kitabın sonu, tam bir hayal kırıklığı idi. Ayrıntılara gerek yok ama başka bir okurun inceleme yazısındaki yoruma aynen katılıyorum, savruk, çelişkili bir Cihan-Yıldız ilişkisini anlatan kitap, Ali hakkında vurucu bir finalle bitiyor ve Cihan'a dair bir şey kalmıyor. Şu an aklımda kalan Cihan değil, Duygu kitabıyla tanıdığım karakterlerin bir yana dağılması.
Okuyuculara ufak bir bilgilendirme, kitaptaki bir hata hakkında: Başhekimler tıp mezunu doktorlardan seçilir, psikologlar başhekim olamaz
·
23 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.