Cebimizde üç kuruş fazladan para olsa batardı etimize. Kalkar , ya bir yetimhaneye giderdik ya bir huzurevine. Yanımızda ufak tefek bir şeyler götürür, evlatlarının ya da ana babalarının çoktan unuttuğu, tanımadığımız, geçmişlerini ve geleceklerini bilmediğimiz çocuklara, ihtiyarlara kendimize sarılır gibi sarılırdık.