Zamyatin’in “Biz”i, Wells’in “ Zaman Makinesi”, Orwell’in 1984’ ile beraber Cesur Yeni Dünya en bilindik distopik eserden biri kabul edilir. Peki distopya nedir ? Anti ütopya ya da ters ütopya olarak da adlandırılan distopya Yunanca “dys” kötü, beğenilmeyen sözcüğünden türemiştir. Yani ütopya beklenen, hayali kurulan dünyayı temsil ediyorken distopya kötü, korkunç dünyanın temsilidir. Ütopyalardaki demokrasi burda yerini totoliter rejime bırakır. Bireyin mutluluğu değil; devletin istikrarı önemlidir. Bireyler uyuşuk, tekdüze ve sıkıcıdır. 1929’daki global ekonomik kriz ve savaş atmosferinin bireylerde yarattığı gelecek korkusu, Huxley’in bu belirsiz dünyayı kurmasını kolaylaştırmış olacak. Tüplerde büyütülen embriyolar, duygusuz ve günübirlik ilişkiler, çılgın bir tüketim içine düşmüş insanlar ve anneliğin müstehcen bir terim olarak ortaya çıktığı bu dünya, Victoria döneminin de eleştirisini içeriyor. Kraliçe Victoria dönemi İngiltere’nin aşırı muhafazakar dönemidir çünkü . Bu dönem kadınların temel görevi doğurmak ve iyi bir anne olabilmektir. Cesur Yeni Dünya’da ise anne olmak, doğurmak yüz kızartıcı bir olay olarak görülmekte. Pavlov’un deneyinde; Köpek zille koşullandırılır, salya akıtır ve ödüle ulaşır. Cesur Yeni Dünya bunu kitaplara, fikirlere ve botaniğe karşı uyguluyor. kitaba ulaşan bebekler elektro şok ve siren sesleriyle irkildiğinden kitaplara karşı “içgüdüsel” bir nefret besleyerek büyüyorlar. Yargılayan, arzulayan, karar veren bir Her distopik kitabın, düzene kafa tutan bir Tatar Ramazan’ı elbette var. Düzenin ona dayattilarıni sorgulayan, yargılayan ve şartlandırılmış bir özgürlüktense kendi özgürlüğünü bulmaya çalışan kahramanımızin bu kez vahşi John olacak. Peki cesur yeni dünyanın tam bir distopya olduğunu söylemek mümkün mü ? Bireyin var olmadığı, kollektif bir yaşamla insanların ortak düşüncelere uymalarının zorunlu kılındığı;kitabı, düşünceyi , doğal olan hiçbir şeyi barındırmayan, insanları belli bir kast sistemi içinde değerlendiren totaliter bir dünya fikri kulağa kötü geliyor. Fakat, acının, savaşın, yoksulluğun, yönetici gücün egemenliği altında ezilen insanların olmadığı dünya fikri de kafa karıştırıcı. Üstelik bu insanlar mutlular! Tek düze, günübirlik ilişkiler, duygularından arınmış bireylerle, Huxley’in ortaya koyduğu dünyanın, bugünkü ilişki anlayışına çok uyduğunu düşünüyorum. Çevirisi yer yer okuyucuyu yorsa da kült eserlerin okunması gerektiğini düşünüyorum - ki buraya kadar sabırla okuduysanız kitabı da okursunuz - Keyifli okumalar...