Program dört yıllık bir süreyi kapsıyordu. ABD, yardımları karşılığında Avrupa ülkelerinden ekonomik ve malî bağımsızlıklarını artıracak yönde çaba göstermelerini, bu amaçla gerekli iç önlemleri almalarını ve aralarında yakın bir işbirliği gerçekleştirmelerini istiyordu. Bu ortamda Avrupa ülkeleri, aralarında gerekli işbirliğini gerçekleştirmek ve Marshall yardımlarını dağıtmak üzere Avrupa Ekonomik İşbirliği Örgütü’nü (OEEC) kurdular. 17 Batı Avrupa ülkesinden her biri, 1948-1951 dönemini kapsayan bir plan hazırlayacak, ekonomisini toparlayacak, üretimini artıracak ve dış açığı azaltacak önlemler alacaktı. Bu planlar OEEC tarafından gözden geçirilecek ve aralarında uyum sağlanacaktı.
Aslında bu koordinasyon, ABD’ye, üye ülkelerin parasal ve malî politikaları üzerinde denetim olanağı da sağlıyordu. Kısacası, Marshall Programı’nın başlıca iki amacı vardı. Birisi, sağlanacak dış yardımlarla, Avrupa ülkelerinin yıkılan ekonomilerinin onarımına ve kalkınmalarının gerçekleştirilmesine katkıda bulunmak; diğeri de komünizmin Batı Avrupa’da yayılmasına engel olmaktı. Dönem, ‘Soğuk Savaş’ın başlangıç yıllarıydı. Dolayısıyla Amerika, ne pahasına olursa olsun komünizmin yayılışına set çekmek istiyordu. Diğer yandan, Batı Avrupa, ABD’nin geleneksel bir piyasası durumundaydı. O bakımdan bu piyasayı yeniden canlandırmakla ihracat olanaklarını artırmayı umuyordu. Avrupa İyileştirme Programı’nın uygulandığı dört yıllık süre içerisinde ABD, Avrupa’ya 17 milyar dolar yardım yaptı, bunun % 90’ı doğrudan hibe şeklinde idi. En fazla yardım alan ülkeler İngiltere (% 24), Fransa (% 20), Federal Almanya (% 11) ve İtalya (% 10) idi. Az miktarda olmakla birlikte Türkiye de yardım alan ülkeler arasında idi.