Yeraltından notlar deyince - aslında evet bohem bir isim- nedendir bilmem ben hiç böyle bir kitapla karşılaşacağımı düşünmemiştim. Kitap mı beni okudu ben mi kitabı okudum inanın bunu ayırt edemediğim sayfalar oldu. Bu kadar kısa bir kitapta böyle güzel ruh tasvirleri ve tahlilleri oldukça iyiydi ve bu kitap bizden/sizden biri. Ben kitap boyunca her satırı paylaşmak istedim, her satırı alıntılamak, her satırı kaydetmek.. Ancak ilk bölümdeki bazı cümleler yüreğime taş gibi oturunca ilk bölümü sessiz bir şekilde tamamladım. İkinci bölümde biraz daha paylaşım yapabilme cesareti gösterdim. Çünkü bu kitaptaki alıntılar ruhumuzun yaralarını barındırıyor bana göre. Zaten her kitap için bu böyle değil midir, altını çizdiğimiz her satır bizden mutlaka bisey barındırır. Bu sebeple altı çizili satırlar ile dolu kitaplarımızı birisiyle paylaşırken aslında yüreğimizin yaralarını da paylaşmış oluruz. Belki de bundandır kimseye kitap emanet edemem. (ben çizmem, renkli yapışkan kağıt ile belirtirim). Her neyse kitaba dönelim.
Kitap iki bölümden oluşuyor. Birinci bölümde tam bir insanoğlu felsefesi var. Tam anlamıyla almış bizi, koymuş kasap tezgahına, derimizi yüzmüş, bir güzel parçalamış, tek tek tüm sinirlerimizi almış, olanca halimizle masaya yatırmış. Daha ne kadar itici anlatabilirdim bilmiyorum ancak kitapta sizi kendine çeken bir şeyler olduğu kadar evet böyle iten şeyler de var. Yer yer bu insanoğlu felsefesinden sıkılabilirsiniz özellikle yaş grubuna göre bu değişebilir. Aslında yaş grubu demek hata, yaşanmışlıklara göre değişir demeliydim. Ancak bu bölümde inanın her sayfada harika cümleler var. Ben alıntılayamadım çünkü, alıntılasam alıntılayamayacak kadar çoklar. (şu yoğurdu sarımsaklasak da mı saklasak kadar çetrefilli bir cümle oldu üzgünüm) incelememin sonunda bu bölümden harika bir cümle paylaşacağım, muhtemelen daha önce bir yerlerde gördünüz ve aa bu cümle bu kitapta mıymış diyeceksiniz.
İkinci bölümde ise, birinci bölümde anlattıklarina dair bir hikaye mevcut. Aklı karışık bir ana karakter ve birkaç yan karakter ile öykü tamamlanıyor. Burada ana karakterin yalnızlığı ve buna bağlı manik davranışları çok dikkat çekici. Nasıl örneklendirsem mesela çok çok yalnız kaldınız ama durup dururken beklemediğiniz bir anda karşınıza sahiden öyle biri çıktı ki içinizi dökmeye "hazırlıksızca" hazırsınız. İşte o anlarda ne diyeceğini bilememe, eline yüzüne bulaştırma, en son söyleyeceğini ilk söyleme veya yersiz agresif davranışlar veya yersiz abartı mutluluk gülümsemeleri vs. Kısacası bir hareket kontrolü sağlayamama veya akıl karışıklığından ne yapacağını bilememe. Pişman olacağını bildiğin halde inadına körü körüne o şeyi devam ettirme. Bir gün birisine aşırı bilge bir insan gibi davranırken ertesi gün pişman olup bunun acısını tamamen avam hareketlerle çıkarma. Sonra da bundan utanıp karşıdaki insanı sorumlu tutma ve onu affedememe.Kısacası yalnızlıktan delirmek, ve birini gördüğünde de ne edeceğini bilememek kitap aslında bu. Öyle güzel anlatmış ki ben hayran kaldım. Aslına bakarsanız ana karakter çok akıllı bir adam, sadece canlı hayata alışkın olmadığı için evet saçmalıyor. Saçmalarken de bize biz olduğumuzu hatırlatıyor. Ben kitabı çok beğendim, öyle kısa olduğuna bakmayın üzerinde çok durulması gereken bir kitap bana göre. Birkaç kez daha okumalı, kendimizi bulmak için birkaç kez daha okumalı.
"Baylar, yemin ederim, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; hem de tam anlamıyla, gerçek bir hastalık."
