Hayatta canımızı acıtan gerçekler vardır. Bazı gerçekler gerçek olduğunu kabul edemeyeceğimiz kadar korkunçtur, üzücüdür. Çocuklar, dünyanın belki de en masum canlıları olan varlıklar oyundan başka gözlerinin bir şey görmediği çoğu zaman. Ama bu, bizim çocuk denilince ilk aklımıza gelen bir tanım, bu tanımın ötesinde bilmeliyiz ki çocuk yüreğinin kaldıramayacağını düşündüğümüz travmatik deneyimleri olan birçok çocuk da var aslında bilmediğimiz. Bazıları ihmal edilmiş, bazıları sevgiye muhtaç, bazıları dokunulmaya aç, bazılarının aradığı sadece ondan esirgenen ufacık bir şefkat, bazıları kötü dokunuşların kurbanı olmuş, bazıları kızgın ama bu kızgınlık bebekliğinde sesine ses veren olmadığından. Bazıları bu dünyada güvenebilecekleri tek insanın kendisi olduğunu öğrenmiş. Bazıları öyle çaresiz hissetmiş öyle kafası karışmış öyle korkmuş ki ama bir o kadar da ufak ve savunmasız ki yazarın dediği gibi insanlar için en tehditkar canlı yine insan olduğu için. Zira o küçücük çocuk bedeninin ve çocuk kalbinin korktuğu şey yine bir insandır çoğu zaman. Sevginin dili zamanında öğretilmezse meğer bir çocuğa, çocuk onu hiçbir zaman öğrenemezmiş. Bazılarının kalbi bozulunca, kırılınca bir kere, çizikler onarılırmış belki ama o kırığın açtığı yara tamamen kapanamazmış bir daha ve olamazmış hiçbir şey eskisi gibi asla. Bu kitapta erken yaştaki deneyimlerin çocuklarda nasıl travmatik izler bıraktığını ve onun yaşamını aynı zamanda belki de bir başkasının yaşamını nasıl etkilediğine tanık olacaksınız, bazı satırlar canınızı yakacak, bir gözyaşı sayfanın tam o cümlesine damlayacak belki, bazı anlarda okurken içinizde bir umut ışığı yanacak tebessüm edeceksiniz ama bu, yine de buruk bir tebessüm olacak. Çünkü aklınızın bir köşesinde okuduğunuz her vakada o çocuğun yaşadığı travmanın onda bıraktığı manevi yaranın hala onun içinde bir yerlerde olduğunu biliyor olacaksınız. Yazar anlattığı çocuklardan kayıp, sevgi ve iyileşme konusunda çok şey öğrendiğinden söz ediyor, ben de öğrendim, belki siz de öğrenirsiniz. Umut ediyorum ki onların dünyalarına onların gözlerinden bakarsınız birazcık da olsa. Acıtabilir bu canınızı, çocuk gözlerle bakınca daha da acıtır hatta. Ama bazen acımalı da canımız ne de olsa bir başkasının acısını hissedebildiğimiz kadar insanız.. Kitaptan bir alıntıyla bitirmek isterim: "Ateş insanı hem ısıtır hem yakar, su insanı susuzluktan da kurtarır, boğar da rüzgar insana serinlikte verebilir, zarar da. Aynı şey insan ilişkileri için de geçerlidir. Biz hem yaratırız hem yok edebiliriz, hem besleyebilir hem terörize edebiliriz, hem travmatize edebiliriz hem de birbirimizi iyileştirebiliriz"

Köpek Gibi Büyütülmüş ÇocukMaia Szalavitz · Okuyan Us Yayınları · 20127,4bin okunma

··

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.