Gönderi
Ah, düşüssüz insan! Benden övgü bekleme. Düşüşün tadını almayan insan! Senin yücelerin serinliğinden, arılığından ne haberin vardır? Ruh gecesinin yedi katlı karanlığına batmamış yürek! Sana ışıklar ve aydınlıklar ne der?
*
Düşen insandır, hayatın sesini işiten, iç sesini duyan.
*
Gülün açılışı, evrenin bir baştan çıkışı.
*
Tırmandığını unuttunsa öyle duracağına düş ve yeniden tırman; durmaktan daha iyi bu. Ot gibi varolacağına öl ve yeniden diril.
*
Çocuk da bir suç işledi mi annesinin kucağına atılmaz mı? Hatta, annesine karşı bile annesine sığınır çocuk.
*
Uzaklaştırma yaklaştırma içindir. Ayrılık buluşmaya doğrudur. Yitirme, bulma arzusunu uyandırır. Gurbette söylenir sıla şarkısı.
*
Yüzünü Allah'a döndürdüğün zaman, nasibinde varsa uçan sensin, seccade değildir. Seccade uçmaz, ancak insan uçarsa, seccade de onunla birlikte uçmuş olur. Anlayışsız kişi seccadenin uçtuğunu ve insanı da uçurduğunu sanır.
*
Gölgeyi gerçek, gerçeği gölge yerine koyan insan, kendini aldatmaktan başka bir şey yapmıyor.
*
Gül, güneş, su, çocuk hep olağanüstüdür.
*
Ey inanmış insan! Sen Allah'ın birliğini ve kudretini ilan eden sancaklarla donanmış gemiye koş ve sığın. Tufan gelmeden önce.
*
Her çağda, şartlar ne kadar ağır ve umutsuz olursa olsun inananlar için bir Nuh'un Gemisi vardır.
*
Tanrısız ruh, özgür olmak bir yana, var bile olamaz. Ruh, ancak Tanrı'yla, var ve özgür olur. Tanrı'sız ruh, ışıksız lambadır. Işıksız lamba ise işlevsizdir. Oysa, özgürlük, işlevde belirir.
*
Hayatın ölmeye başladığı her sefer, bir peygamber çıkageldi. Çıkageldi ve ölümün başladığı yerde diriliş başladı onunla.
·
21 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.