Orman elfi çok umursamaz davranıyordu. Karşındaki rakibi ancak bu derece küçümseyebilirdi. Cüce çok haşin ve öfkeliydi. Baltası o kadar geniş ve ağırdı ki elfe isabet etmesi durumunda tek hamlede ortadan ikiye ayırabilirdi. Elfler, özellikle uzak diyardan gelmiş orman elfleri çok çevik ve hızlıydı. Mağaradan çıkmış gibi ışığa bakan cüce baltasını şiddetle savurdu. Elf iki ağaç arasında sıkıştığını balta inene kadar fark etmişti. Cüce ona hamleler yaparak dar alana çekmişti. Cüceler aptal gibi görünebilirdi ama elflerle savaşa gelindiğinde tüm zeka kırıntılarını kullanırlardı. Elfin zarif ve narin adımlamalarıyla iki ağacın arasındaki boşluklar arasında dans eder gibi balta darbelerinden kaçıyordu. Cüce öfkesini sinirle harmanlayarak deli gibi hücum ediyordu. İnce, uzun kılıcı aniden cücenin omuzuna saplanmıştı. Gözü kararınca hamlelerini görmekte güçlük çekmişti. Eni iki insan kadar olan cücenin bu darbeyi yemesi sarsıcı bir etki bıraktı. Hemen o yaralamayı takip eden bir bıçak darbesi ise boşluğuna saplanmıştı. Zırhın en ufak boşluklarını bile ıskalamayan orman elfi zafere kapılmamıştı bile. Kendinden çok emindi. Yakınlardan geçen birkaç elfi davet bile etmedi. Gurur bazen bir yaşama değerdir. Cücenin sırıtması dikkat çekiciydi. Çünkü acılar içinde olması gerekiyordu. Orman elfi her ne kadar sakin kalsa da etrafta gezen hilkat garibelerinden çok az haberdardı. Etrafa yayılmış karanlık bir güç hükmetmeye başlamıştı. Karşısındaki ise onların en alçak müttefikiydi. Bir şekil değiştiren dokunduğu her şekle girerdi. Demek ki bir cüce öldürmüştü. Elf kızmıştı çünkü aldatıcı şeyler elfleri en çok hoşnutsuz eden duyguydu. Onun da biraz çıldırmaya ihtiyacı vardı. Bir cehennem köpeği gibi saldırdı. Bir göz kırpma anında en az beş kesiş yaptı. Yaratık inliyor ve ormanı şenlendiriyordu. Elf lisanında böyle denirdi. İkinci ve üçüncü nefes alış sırasında kafasını ve kollarını vücudundan ayıran elf bunla yetinmeyerek onu ortadan ikiye böldü ve leşciler için arkasına bakmadan gitti.