Öncelikle kitabı çok beğendim. Evet Virginia’dan bu yana çok şey değişti. Olmasını arzuladığı şeylerin bir kısmı da şuanda oluyor. (Kadının özgürce yazabilmesi, kendine ait bir odasının olması, yazdığı veya gezdiği için iffetsizlik damgasını yemeyeceği gibi düşleri...) Bir kısmı dedim özellikle çünkü hala aşamadığımız şeyler ver. Ataerkil bir toplumda büyümüş olmam hasebiyle bizzat tanık olduğum bir cinsiyetçilik var. Bahsettiği 16. yy dan çok farklı elbette, değişim inkar edemeyeceğim kadar büyük. Fakat neden hala bitmiyor? İki cinsin arasındaki bir kıyaslamanın kime ne faydası oluyor? Herkes bir ‘kadın’ın oğlu değil mi netice itibariyle? Bu soruların cevaplarını bir nebze veriyor Virginia, özellikle özgüvenden bahsettiği bahiste aslında benlikte var olan üstünlük arzusu (bu mevki, para, güzel bir yüz, beyaz ten, siyah ten ya da işte cinsiyet olabiliyor) kaynaklı. Kitabın üslubu da gayet güzel, yer yer anlamak için yoğun bir edebiyat kültürü gerektiriyor olsa da üslubu sayesinde sıkıcı olmuyor. Dünya varolalı beri kadınların hakir görüldüğü tabiki bildiğimiz bir şey fakat bunun İngilterede de böyle olduğu üzerine hiç kafa yormadığımı fark ettim. Aksini düşündüğüm için değil. Üstüne hiç düşünmediğim için. Belki de İngiltere’nin şuanki özgürlükçü atmosferi gereği böyle hissetmiş olabilirim. Her neyse sonuçta kadın her zaman ve her coğrafyada kadındı. Ezilirken de sevilirken de.. Shakespeare bahsinde de özellikle onun kız kardeşini okurken empati kurduğumu fark ettim ve bu hissi yaşadığı için üzüldüm. Aynı dehanın ve yeteneğin sırf erkek olması hasebiyle eğitimle yontulduğu, diğer yanda kız kardeşinin istemediği bir hayata zorlanması. O çağlara bakıldığında kadın için gerçekten karanlık ve boğuk çağlar olduğunu görüyorum. (Belki bu cümleyi bizden sonrakiler de bizim için kullanacaktır. Çünkü yukarıda dediğim gibi 16. yy a nazaran değişim geçirmiş olsak da olması gereken düzeye ulaşamadık.) Kim bilir arzu ettiği hayatı yaşayamadığı için, varolan cevherini dökemediği, yazamadığı, okuyamadığı, çekilebilecek bir odası olmadığı ve mülk muamelesi görmeye katlanamadığı için mutsuz ölen nice kadınlar vardır... Kitabın sonunda bir şeyler yapmam gerektirdiğini hissettirdiği için, kendim için veya dünya için, Virginia Woolf’a sevgiler...

Kendine Ait Bir OdaVirginia Woolf · Turkuaz Yayıncılık · 201837,8bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rümeysa