Onu bulduklarında on yaşındaydı.
Günlerdir karanlıkta kilitli bir halde,
aynı kaydı defalarca dinlerken:
Benim adım Sara Eden. Benim adım Sara Eden…
Hafızasını kaybetti, kendisi hakkında bildiği tek şey buydu.
Bir avuç ipucu vardı geride: Kırık bir kolye, müsvedde kağıtlar ve üzerinde el yazısıyla “Bu adama güvenme” yazılmış, yabancı birine ait bir polaroid.
Sara, şimdi bir yetişkin olarak çok daha fazlasını biliyor: Kimliğinin anahtarı güvenmemesi gereken o adamı bularak ortaya çıkacak ve geçmişinde hayal edebileceğinden çok daha tehlikeli şeyler var… #arkakapak
.
İç içe geçmiş olay örgüsü ile beyninizi zorlayacağınız bir kitap. Okuyucu romanda gerçekten kimseye güvenmezken Sara’nın güvenebileceği bir kişi arıyor. Orpheus adı verilen bir proje ile psişik güçlerin, medyumluğun ve teknolojinin İngiliz istihbaratı tarafından kullanıldığını düşünün. Sara ve annesi bu projenin neresindeydi ? Sara gerçekten yetenekli bir çocuk muydu yoksa bunlar bir oyunun parçası mıydı?
