“Düşünme kavramlarla başlar” derdi Cengiz Hoca. Böyle aklıma beton gibi atılan cümleleri var kendisinin. Tolstoy okumak beni öyle mutlu ediyor ki, insan neyle yaşar sorusunun yanıtını yeniden yeniden düşünüyorum. Sevdiğimizi sandığımız birisini gerçekten seviyor muyuz? Yoksa Platon’un dediği gibi sanılarla mı yaşıyoruz? “O olmadan yaşayamam, hayatın anlamı kalmaz” diyerek mi seviyoruz? Bir kişide kendi kişiliğini yok ederek sevmek mi? Ne kadar kendimizi tanıyoruz? Kendini bilmeden sevmek sevmek mi? Sorular... sorular... Aslında başkasını sevdiğimizi sanarak onda yine kendimizi seviyoruz. Tüm derdimiz başkalarının gönlüne taht kurmak! Onlar bizleri sevsin/sevimli bulsun diye kırk takla atıyoruz:) Ha! Bir de kapitalizmin insanı metaya çevirdiği bu çağda güzel kadın, yakışıklı erkek görünce sarhoş oluyoruz. Hedonizmi düşününce güzelliği vurgun, güzelliğe sevdalı Dorian Gray ve onun düşüşü geliyor aklıma. Ne muhteşem bir romandır o! Nasıl boş bir idealizme düşüyoruz değil mi? Aşkın, sevginin, güzelliğin sonsuza dek süreceğini sanıyoruz. Ah! Platon düş yakamızdan artık:) Tabii sonsuz aşk olmayacağı için düş kırıklığına uğruyor, birbirimize düşman oluyoruz. Ne yazık ki, günümüz insanı narsist ve pragmatik ilişkiler kuruyor. Dünyanın en güzel kalpli insanı olsanız da, çevrenizdekilerin sizden bir çıkarı yoksa ilk harcanan siz oluyorsunuz. Sevgilerimiz de metalaştı. Paraya tapıyor, yok ediyor, yok ediliyoruz! İnsanlar aç! Şeytanla işbirliği yapıp ruhunu satanların dünyasında güzelliklere yer yok. Hapsettik onu kalın duvarlar ardına. Tolstoy en yakın dostlarımdan. Gülümseyerek içeri giriyor. Tutuyor ellerimden. “Bir etki yaratırsan düşmanın çok olur. Sıradan yaşa sen.” diyor. İçim ışıyor.

İnsan Ne ile Yaşar?Lev Tolstoy · Koridor Yayıncılık · 2016194bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Satı İlen