Roman 19. Yüzyılda bizlerle buluşmuş ve günümüzde hala bir çok tartışmaya yol açmışt psikolojik bir romandır.Dönemin burjuvalığına dair birçok yansıtma mevcut.Bir çok kişi Aşk-I Memnu ile karşılaştırmış bana kalırsa bambaşka hikayeler ve bana daha çok Mehmet Rauf’un Eylül romanını çağırıştırdı.Suad,Necib ve Süreyya üçlemini hep kıyaslama yaptığım bir okuma oldu. Okumadan evvel incelemelere baktığımda Emma genel okur tarafından acımasızca bir eleştiriye tabi tutulmuştu.Ben de ön yargı ile başlarken kendimi Emma’nın içsel buhranlarına hak verirken buldum kendimi.Bizim toplumumuzda kadın’ın kadına yaptığı şiddet erkeğinkiyle boy ölçüşemiyor. Olayların akışının arka planında derinleştirilmiş özel bir karakterdi Emma bana göre.Sizin gibi hissetmeyen aynı şeylerden,sizden olmayan insanları Emma,ya yaptığımız gibi insanlıktan elimine etmeden önce anlamaya çalıştım.Toplumda azınlık bir kısım entellektüel kesim hariç, kadının ve bedeni üzerindeki baskıdan soyutlanacağı zannettiği bir ütopyaydı evlilik.Evlenene kadar birçok özgürlükten mahrum yaşar ve zihninde hedef evlilikteki özgürleşme hayalleri kurulur.Ama doğru insan çoğumuzun hayatının kimbilir kaçıncı çeyreğinde çıkar karşımıza.Kadının onaylanma ve kabul görme baskısı bunu beklemeye müsade etmiyordu.Emma da seçtiği kişi ‘Charles’ın göz doldurucu hayatına aldanıp bir an önce özgürleşmek ve yaşamak ister.Evliliğinin birinci çeyreğinde aradığı şeyin daha derin birşey olduğunu fark eder ve ‘charles’a antipati duymaya başlar.Monoton ve sıkıcı olan hayatında sevme ve sevilme tutkusu onu ölüme sürükleyen bir yola sokar.Vefat şekli ve Charles’ın Emma’ya olan sevgisi ve vedalaşma biçimi ise hayranlıkla okuduğum en iyi satırlar oldu.

Madam BovaryGustave Flaubert · Gözlem Yayınları · 199733,2bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sanakcegok