Gönderi
430 syf.
7/10 puan verdi
Serinin yedinci kitabında, Heath'in ölümüyle ruhu paramparça olmuş Zoey'in Nyx'in aleminde kendini bulma çabalarını okuyoruz, ki bu kısımlar ( kitabın yarısını kapsıyor) oldukça sıkıcıydı bence. Zoey'in karamsar ve güçsüz hali hiç çekilmiyormuş. Yalnızca Heath'in aşkının saflığı bu bölümleri güzelleştirmiş.
Bir de bu kitapta çok fazla yazım yanlışı var. Karakterlerin isimleri de karıştırılıp birbirinin yerine kullanılmış çoğu yerde.
Bu kitapta esas karakter Stevie Rae gibiydi. Gücünün sınırlarını zorladı ve aslında tahmin ettiğinden de güçlü olduğunu öğrendi. Aydınlık ve Karanlık'ın hikayesini ben sevdim, olayların neden sonuç ilişkilerini bir mantık çerçevesine koydu ve oldukça etkileyiciydi. Rephaim ile aralarındaki bağ ve hislerin yoğunluğu da öyle güzel anlatılmış ki her cümlesini alıntı yapıp paylaşmak istedim. Stevie Rae'nin halletmesi gereken gönül işlerinden ziyade bir de kötü kırmızı çaylaklar sorunu var ama şimdilik çözülmüş gibi görünüyor. Kesin sonra yine ortaya çıkacaklar.
Kitap genel olarak, hayal gücünün ve mitolojinin sınırlarını aşmış diyebilirim, saçma olmuş mu? Bence olmamış ama fazlasıyla abartılmış. Seri ilerledikçe kurulan evren de genişliyor. Hep daha güçlü, daha büyük, daha mükemmel bir vampir çıkıyor ortaya. Bir zamanlar en güçlü vampirin Shekinah olduğunu düşünüyorduk sonra vampir konseyine umut bağladığımız zamanlara geldik. Ama onlar da pek etkili olamadılar bu süreçte. Geriye bir tek ( tabii daha güçlüleri çıkmazsa) Şamanist İskoç Kraliçe Sgiach ve koruyucusu Seoras kalıyor. Bakalım onlar ne kadar yardım edebilecekler Zoey ve arkadaşlarına, gerçi Stevie Rae'e kimse yardım edemez gibi :)
·
73 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.