Yalnızım, evet herkes yalnızdır, yalnızız... Peyami Safa 2 Nisan 1899’da doğdu. İsmini babasının çok yakın arkadaşı olan Tevfik Fikret koydu. 11 yasında ilk piyesini yazdı. 17 yasında yakalandığı bir kemik hastalığı sebebiyle büyük ruhsal ve bedensel sıkıntılar yaşadı ki bu durum otobiyografik bir eser olan dokuzuncu hariciye koğuşu’nu yazmasına sebep oldu. “İnsana fakirliğin ve hastalığın öğrettiklerini hiçbir okul ve kitap veremez” sözüyle bu durumun yol açtığı kaçınılmaz olgunlaşmadan bahsetti. Bir süre öğretmenlik yaptı ardından Cumhuriyet gazetesinde “Server Bedi” mahlasıyla onu üne kavuşturacak “ Cingöz Recai“serisini yazdı. Dokuzuncu Hariciye Koğuşu”nu Nazim Hikmet’e ithaf edecek kadar iyi de bir dostlukları var(dı). 1934-1957 yıllarına kadar sol çizgide devam eden yazın ve siyasi hayatıyla, Necip Fazıl’ın ciddi eleştirilerine maruz kaldı. Cahit Sıtkı’nın, Sait Faik’in geniş kesimlerce tanınması onun sayesindedir fakat bu dostluk da sağ sol çatışmasına takıldı, 1957’den sonra fikir dünyası keskin bir dönüşüme uğrayarak milliyetçi sağa kaydı.Soldayken sağcıların; sağdayken solcuların hedefi hâline geldi.Günümüzde “sağın yazarı” olarak anılması onu gerçek anlamda tanımamızı hâlâ engelliyor. Dokuzuncu Hariciye Koğuşu ile tanıdım yazarı. Sonrasında okuduğum iki eseri de üniversitede “arketip” araştırmaları kapsamında olunca,benim için eğitim Hayatımın zorunlu okumalar başyazarıydı. Yaklaşık sekiz sene sonra “kendi arzumla” okuduğum ilk eseri oldu Yalnızız. Eserde, Doğu Batı çatışmasını, bireyin varolma mücadelesini, Manevi değerlerini kaybeden, maddi ve ruhi bir açmazın içine düşmüş sorunu çözmekten ziyade onun yarattığı karmaşayla beraber yok olan insanların hayatları anlatılıyor. Simerenya, kabiliyetlerin serbestçe geliştiği, çocukların ilgi ve istidadı doğrultusunda eğitimlerini devam ettirdikleri, liyakatın olduğu,insanların madde arayışından çok mâna peşinde oldukları Samim’in zihninin ürünü bir dünyadır. Bu dünya,İçinde yaşayanlarla mutlak bir hakikat barındıran, yalanın olmadığı geleceğin ütopyasıdır. Fakat Samim’in gitmek, yaşamak istediği bu kusursuz dünyaya uyan hiçbir karakter yok eserde: Selmin( Sami’nin yeğeni) iyi bir eğitim görmüş fakat ailesi engel olacak diye sevgilisinden hamile kaldığı yalanını hasta annesine söyleyecek kadar yalancı, Meral ( Sami’nin sevgilisi) Samim’i aldattığı hâlde onun yanına her geldiğinde bu yalanları gizleyecek kadar vurdumduymaz, Ferhat ( Meral’in ağabeyi) hoppa,hovarda, günübirlik ilişkilerine rağmen kızkardeşine ahlak bekçiliği taslayacak kadar işgüzar, Besim (Samim’in kardeşi)Abisinin sevgilisini namusuzlukla yaftalarken onun gibi bir kızla evlenmek isteyecek kadar ikiyüzlü, Herkesin hayran olduğu, bireylerin yüzündeki en ufak oynamada onların yalan söyleyip söylemediğini anlayan,Simeranya papazı Samim ise kendisinden yirmi iki yaş küçük sevgilisine bir zamanlar annesiyle olduğunu söylemeyecek kadar alçaktır. Yani Simerenya bütünüyle bozulmuş bu toplum fertleri için yalnızca bir düşten ibarettir! Psikolojinin, sosyolojinin,felsefenin iç içe geçtiği, muazzam bir kelime zenginliğine sahip bu eser, bizle aynı görüşte olmayanlara karşı salladığımız kılıçlarımızı bir kenara bırakmayı hak ediyor. Zülfü Livaneli’nin dediği gibi; Siyaset ve sanat disiplinleri birbirine benzemez. Siyaset; doğru zamanda siyasi açıdan doğru olanı söylemek ve gerçek düşünceleri saklamak ilkesine sahipken, sanatçı deyim yerindeyse yüreğini kazıyarak en gizli duygularını, en büyük kitleyle paylaşmaya koşullanmıştır.” Önyargılarımızdan kurtulup, farklılıklarımızla kucaklaşabildiğimiz güzel günlere Pdf olarak okumak isteyenler için link; kitabe.org/roman/psikoloji...