Bu kitabı yıllar önce yine bir Ramazan ayında Kocatepe Kitap Fuarından almıştım. Bir sürü yayınevinin, binlerce kitabın ve insan kalabalığının içinde gözüme hoş geldiği için almıştım sanırım. Çok zaman önce de okumaya niyetlenmiş, başlamış ve yarım bırakmışım. Her kitabın bir zamanı olduğuna inanırım. Kitaplığımda bir sürü okunacaklar arasında Ramazan başlayınca çekti bu kitap yanına. Gel, aç oku beni dedi. Başladım. Çok zamanıymış. Ne iyi geldi ruhuma.
Kitabın dili biraz ağırca. Arapça kelime çok fazla olduğu için sürekli lügat kullanmanız gerekebilir.
Konusu itibariyle de değişik. Bir dervişin yanma hikayesi anlatılıyor. Hamdım, yandım, piştim.
İhsan Efendi'nin kendini ararken girdiği tarîkte gönlünden geçenleri, ruhuna dar gelenleri eskiden tanıdığı, büyük bir âlim olarak bildiği aile dostlarına mektupla danışması üzerine başlıyor. Âlim zatın da, aslında kendi Şeyhi olduğunu mektupların sonunda öğreniyor. 40 Mektup şeklinde toparlanmış ve çok güzel dualar içeriyor. Dilin fazla yozlaştığı, hırpalandığı dönemimizde er kişilerin sohbetinin naifliği insanın ruhunu inceltiyor. Sohbet derken karşılıklı mektuplaşma şeklinde anlaşılmasın. Dervişlik yoluna namzet kişinin mektupları değil ama Şeyh Efendinin mektupları hasıl. Dervişlik yolunda basamak basamak yaşayacakları anlatılıyor talebeye. Allah'a varmak için, aşk için yapılması gerekenleri nakış nakış işliyor Tûti Efendi'ye. Cok güzel dersler var, çıkarmak isteyene.
Daha fazla yetkinliğim yok aslında kitabı yorumlamaya.
Ruhunuzu inceltmek isterseniz, edebî anlamda gözüm gönlüm açılsın derseniz kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.
